بررسی اهدای جنین و احکام آن از نگاه فقه و حقوق موضوعه

اهدای جنین یکی از روش های نوین درمان ناباروری است و آن عبارت است از ترکیب اسپرم مرد و تخمک زن در خارج از رحم و تشکیل نطفه و جنین و سپس انتقال آن به رحم شخص ثالثی جهت رشد و شکوفایی و تولد از وی. اما آیا به کاربردن این روش از دیدگاه فقه و حقوق اسلام مشروع است؟ و فرزندی که از این طریق به وجود می آید از جهت نسب و آثار آن چه وضعیتی خواهد داشت؟ برای یافتن حکم تکلیفی اهدای جنین، پس از نقد و بررسی آیات و روایات و ادله مخالفان و موافقان، به این نتیجه رسیدیم که استفاده از این روش فی نفسه جایز بوده و هیچ آیه و روایاتی و دلیل دیگری با آن در تضاد نبوده و مخالفتی ندارد و بیان نمودیم که طفل حاصل از آن، شرعاً به صاحبان نطفه منتسب می گردد. بنابراین پس از برقراری نسب، آثار نسب (حضانت، توارث، تابعیت، نکاح و نفقه) را نیز درباره ی طفل متولد شده جاری و برآورده نمودن همه ی این آثار را وظیفه صاحبان نطفه می دانیم. پر واضح است که وقتی استفاده از این روش جایز دانسته شود، کودک متولد شده از این طریق را هم باید مشروع و قانونی دانست. واژگان کلیدی: ناباروری، تلقیح مصنوعی، اهدای جنین، اسپرم، تخمک