سیاستهای فرهنگی پهلوی دوم و تاثیر آن بر ادبیات نمایشی سالهای (1357-1320) با تاکید بر آثار بهرام بیضایی و محمود دولت آبادی

برای بررسی هر چه بهتر و دقیق تر سیاستهای فرهنگی پهلوی دوم در سالهای(1357-1320) و میزان تاثیر گذاری این سیاستها بر فرهنگ آن سالها بویژه ادبیات نمایشی و تئاتر با بررسی نمونه هایی مانند آثار محمود دولت آبادی و بهرام بیضایی ابتدا تاریخچه ای در حد توان مختصر و مفید در مورد ادبیات نمایشی و تئاتر در یونان،روم و ایران پیش و پس از اسلام ارائه شده است.سپس گفتاری در باب تئاتر سیاسی و ویژگیهای آن صورت گرفت.در ادامه به بررسی شخصیت و شیوه نگارش یکی از نویسندگان برجسته تئاتر سیاسی یعنی برتولد برشت آلمانی که به عنوان نمونه و سمبل بسیار موفق تئاتر سیاسی در جهان مطرح می باشد،پرداخته ام.در فصل چهارم به پایه های ایدئولوژی سیاسی،فرهنگی و سیاستهای فرهنگی دوران پهلوی دوم با دقت نظر در تمامی نقاط قوت و ضعف آن دوران اشاره شده و سعی بر این است که در حد توان نما و شمه ای کلی از فضای اجتماعی-فرهنگی آن دوران به خواننده ارائه شود.در فصل پنجم که در حقیقت فصل پایانی بحث نیز می باشد سیاسی ترین نمایشنامه بهرام بیضایی یعنی نمایش چهار صندوق که بر گرفته از اساطیر و داستانهای ایران باستان با نوع نگاه انتقادی به اقشار و طبقات مختلف ایران پیش از اسلام است مورد باز خوانی و بررسی برای نشان دادن میزان دردمندی و انتقاد نگارنده نمایشنامه به برخی گزی های اخلاقی و رفتاری در بین اقشار مختلف مردم در آن دوران و سعی برای ارائه راه حلی اخلاقی برای رفع این نادرستی ها می باشد.در نگاه به آثار محمود دولت آبادی نیز زندگی نامه مختصر و آنچه که خود او و برخی دیگر از افراد در باب شیوه و نوع نگاه او به ادبیات و زندگی بیان داشته اند پرداخته شده و به نمایشها و داستانهای مهم او نیز اشاره شده است که نکته مهم در اکثر آثار دولت آبادی وفاداری وی به روستا و روحیه روستایی است. در نهایت نیز نتیجه گرفته شد که آری در فضای آن سالها و به رغم تمام انتقادات وارد شده به اوضاع جامعه در تمام ابعاد زندگی بویژه بعد فرهنگی باز شخصیت های فرهنگی-ادبی مانند محمود دولت آبادی و بهرام بیضایی از بطن آن سیستم متولد شده،رشد کرده و به درخت تناوری در عرصه ادبیات غنی ایران تبدیل می شوند.