بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی با و بدون مصرف عصاره بنه بر پروتئین شوک گرمایی بافت قلب موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

استرس اکسیداتیو از جمله تغییرات نامطلوب بیوشیمیایی در شرایط دیابتی شدن است. پروتئین¬های شوک گرمایی اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی دارند و باعث محافظت هسته سلول¬ها و غشای لیپیدی در مقابل آسیب می¬شوند و از آپوپتوزیس جلوگیری می¬کنند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی با و بدون مصرف عصاره بنه بر سطوح پروتئین شوک گرمایی و پروتئین کربونیل بافت عضله قلب موش¬های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. تعداد 40 سر موش نر نژاد ویستار در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابت+تمرین، دیابت+تمرین+عصاره، دیابت+عصاره، قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (40 میلی گرم/کیلوگرم/وزن بدن) القاء شد. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوار گردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه با سرعت 20 متر در دقیقه و شیب 5 درصد) بود. گروه های عصاره در پایان هر جلسه تمرین، بر اساس وزن بدن، عصاره بنه دریافت کردند. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، موش ها با استفاده از اتر بی هوش شدند و بافت قلب آن¬ها برای سنجش سطوح پروتئین شوک گرمایی و پروتئین کربونیل جدا شد. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd با سطح معنی داری 05/0p< تحلیل شدند. نتایج نشان داد شش هفته تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره بنه منجر به کاهش معناداری در سطح پروتئین شوک گرمایی بافت قلب موش¬های صحرایی شد (003/0=p)، اما تمرین یا مصرف عصاره به تنهایی تاثیر معناداری نداشت. تمرین و عصاره با هم و به تنهایی نیز بر پروتئین کربونیل تاثیر معناداری بر این شاخص ایجاد نکرد (74/0=p). به نظر می¬رسد ترکیب عصاره و تمرین با هم به عنوان یک روش مکمل، تاثیر مطلوبی بر کنترل عوارض بیماری دیابت داشته باشد.