مقایسه سطح فعالیت عضلات کمربند شانه ای در حین انجام عمل گریپ در دو گروه افراد سالم و بیماران با در گیری روتاتور کاف

فعالیت عضلانی قسمت های پروگزیمال برای فعالیت بخش های دیستال ضروری می باشد. در حقیقت ، عضلات پروگزیمال یک پایه با ثبات ایجاد کرده و فعالیت بخش های دیستال را کنترل می کنند. این مطالعه استفاده از یک عمل گریپ دست را برای ارزیابی فعالیت عضلات کمربند شانه ای مورد بررسی قرار می دهد. هدف از این مطالعه تعیین این موضوع بود که آیا عمل گریپ دست می تواند فعالیت عضلات کمربند شانه ای را در افرادی با و بدون درگیری روتاتورکاف، تغییر دهد. در این مطالعه طبق مدل دو عاملی مختلط، 15 فرد با درگیری روتاتور کاف انتخاب شدند و 15 فرد سالم با آنها جور شدند. از افراد خواسته می شد یک انقباض استاتیک گریپ دست را در دو میزان 50% و 100% حداکثر انقباض ارادی و در 3 پوزیشن مختلف اندام فوقانی(اندام در حالت آویزان کنار بدن، اندام در اسکپشن 30 درجه با ساپورت، اندام در اسکپشن 30 درجه بدون ساپورت) انجام دهند. در هرکدام از پوزیشن ها ، افراد دینامومتر را در دست خود نگه می داشتند. فعالیت الکترومیوگرافی از عضلات دلتوئید قدامی، دلتوئید میانی، تراپز فوقانی، اینفرااسپیناتوس و سراتوس انتریور طی عمل گریپ دست در سه حالت یاد شده اندام فوقانی ثبت شد. نتایج ما نشان داد فعالیت الکترومیوگرافی در تمام عضلات مورد آزمایش شانه طی عمل گریپینگ 50 % و 100% حداکثر انقباض ارادی، در تمام پوزیشن ها، هم در افراد سالم و هم در افراد با درگیری روتاتور کاف، افزایش یافت نتایج نشان داد که عمل گریپ دست می تواند فعالیت عضلات کمربند شانه ای تغییر دهد. ف