مدلی برای پرداخت بر اساس عملکرد با تأکید بر ویژگی های فرهنگی- اجتماعی ایران (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاههای دولتی شهر تهران)

پرداخت بر اساس عملکرد فردی یکی از راه های شناخته شده و موثر ایجاد انگیزه در منابع انسانی سازمان هاست. به دلیل آنکه این سیستم در غرب و با توجه به ویژگی های فرهنگ غربی ایجاد شده است، استفاده از آن در کشورمان به دلیل تفاوت های فرهنگی با کشورهای غربی مستلزم بومی سازی این نظام با فرهنگ شرقی- اسلامی ایران می باشد. این پایان نامه به بررسی نگرش کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران نسبت به نظام پرداخت بر اساس عملکرد فردی پرداخته و در این راستا بر متغیر های فرهنگی- اجتماعی موثر بر آن تاکید می نماید. بدین منظور 378 نفر از کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران به صورت تصادفی طبقه ای متناسب به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. با انجام آزمون های آماری مختلف سه فرضیه اصلی مورد تائید قرار گرفتند. 1- عوامل اجتماعی می توانند نگرش کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران نسبت به نظام پرداخت براساس عملکرد فردی را پیش بینی کنند. 2- عوامل فرهنگی می توانند نگرش کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران نسبت به نظام پرداخت براساس عملکرد فردی را پیش بینی کنند. 3- نگرش کارکنان کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران نسبت به پرداخت بر اساس عملکرد منفی است همچنین از میان ده فرضیه فرعی در نظر گرفته شده، دو فرضیه زیر رد شد ولی بقیه فرضیات فرعی تائید شدند. 1- بین نگرانی کارکنان نسبت به از بین رفتن وجهه اجتماعی و نگرش آنها نسبت به نظام پرداخت بر اساس عملکرد فردی رابطه منفی وجود دارد. 2- مرد سالاری/ زن سالاری می تواند نگرش کارکنان نسبت به نظام پرداخت براساس عملکرد را پیش بینی نماید. بر این اساس به نظر می رسد قبل از اجرای هر نظامی در دانشگاه های کشور، باید به متغیرهای فرهنگی- اجتماعی توجه کرده و اثر آنها را بر نظام مورد نظر بررسی نمود تا در صورت نیاز با انجام اقدامات لازم از اثرات منفی آنها جلوگیری کرده و احتمال موفقیت آن را بالا برد. این امر درباره نظام پرداخت بر اساس عملکرد فردی (به دلیل ویژگی های خاصی که این نظام دارد) نمود بیشتری پیدا می کند. واژگان کلیدی: نگرش کارکنان، نظام پرداخت بر اساس عملکرد، پرداخت براساس مساوات اجتماعی، پرداخت بر اساس عدالت اجتماعی، فرهنگ، دانشگاه های دولتی شهر تهران.