اثر حاد و مزمن فعالیت رکاب زدن همراه با انسداد عروقی پا بر سطوح سرمی عامل رشد اندوتلیال عروقی (vegf) در مردان جوان سالم

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر حاد و مزمن فعالیت رکاب زدن همراه با انسداد عروقی پا بر سطوح سرمی عامل رشد اندوتلیال عروقی(vegf) در مردان جوان سالم بود. بدین منظور 18 نفر از مردان سالم 27-19 ساله واجد شرایط، ساکن شهر تهران به صورت در دسترس(میانگین وزن 03/6±52/73 کیلوگرم، قد 78/4±44/176 سانتی متر، شاخص توده بدنی 90/1±48/23 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب شدند. سابقه پزشکی آزمودنی ها مبنی بر عدم برخورداری از هرگونه سابقه بیماری قلبی _عروقی، مصرف سیگار و یا هر نوع دارو و مکمل توسط پرسشنامه اطلاعات عمومی مورد بررسی قرار گرفت. پس از توضیحات اولیه در خصوص نحوه اجرای آزمون و خطرات احتمالی، آزمودنی¬ها پرسشنامه اطلاعات عمومی و رضایت نامه را تکمیل کردند. آزمودنی¬ها به سه گروه رکاب زدن همراه با انسداد عروق پا(6 نفر)، رکاب زدن بدون انسداد(6 نفر) و کنترل(6 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی¬های گروه تمرین با انسداد و تمرین بدون انسداد به مدت 4 هفته، هر هفته 6 جلسه و در مجموع 24 جلسه، تمرین رکاب زدن را با شدت 50% wmax و در 5 نوبت 3 دقیقه ای و یک دقیقه استراحت بین هر نوبت انجام دادند. قبل از شروع پروتکل، دو ساعت پس از جلسه اول تمرین و 24 ساعت پس از جلسه آخر تمرین خون گیری انجام شد و vegf سرم به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها پس از اطمینان از توزیع طبیعی آنها، از آزمون تحلیل واریانس یکسویه و آزمون t مستقل استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که سطوح سرمی vegf، در پاسخ به فعالیت رکاب زدن همراه با انسداد نسبت به تمرین رکاب زدن بدون انسداد، افزایش معناداری پیدا کرد(011/0p=). همچنین نتایج نشان داد که چهار هفته فعالیت رکاب زدن سطوح سرمی vegf را در گروه با انسداد و بدون انسداد(هر دو گروه تمرینی)، افزایش می دهد، اما این افزایش معنی دار نبود(063/0p=). به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که پس از چهار هفته هیچ اختلاف معنی داری بین تمرین رکاب زدن همراه با انسداد عروقی پا و تمرین رکاب زدن به تنهایی بر سطوح سرمی vegf به عنوان یکی از عوامل رگ زایی در مردان جوان سالم وجود ندارد.