طراحی مرکز هنری فرهنگی در شهرستان شاهرود با هدف ارتقا تعاملات اجتماعی جوانان

امروزه ارتباط آدمیان با همنوعانشان از ارتباط مستقیم بصری چهره به چهره به ارتباط رسانه ای غیرمستقیم شخص به شخص بدل گشته و این خود عاملی است در جهت انزوای ناخودآگاه افراد. این تنهایی مقدمه ای برای افسردگی و پراکندگی انسان ها از یکدیگرشده است. برای تداوم حیات زندگی اجتماعی بشر و رشد فرهنگ اجتماعی انسان، می بایست با ایجاد زیرساختهای لازم افراد را با حوزه ی عمومی آشتی داد . در این بین، فضاهای عمومی همچون میادین و مراکز فرهنگی در مرکز ثقل این احیای زندگی اجتماعی است. این پژوهش در پی برقراری رابطه و پیوندی بین هنر به عنوان یک جنبه ی حیاتی از فرهنگ بشری و زندگی شهری امروزی است، که در واقع هنر را دریچه ای برای نزدیکی افراد به یکدیگر و جلوگیری از کمرنگ شدن روابط اجتماعی آنان قرار داده است.با ورود هنر به عرصه عمومی به خوبی می توان زمینه را برای نزدیکی طبقات و گروههای اجتماعی به یکدیگرمهیا کرد. همانطور که تجربه بشری در طول تاریخ نشان داده است، میدان های شهری مکان های مناسبی هستند تا شهروندان بدون آنکه یکدیگر را بشناسند و یا حضور آنها مقید به روابط محیط زندگی‎شان باشد، با همدیگر برخوردهای اجتماعی چهره به چهره داشته باشند که این امر باعث تجمع و کنش‎های بیشتر بین آنها می شود. این پژوهش سعی بر آن دارد تا با بررسی پتانسیل های اجتماعی هنر و شناخت نیاز های جوانان، از این قابلیت میدان شهری استفاده کرده و با ترکیب آن با مرکز هنری، الگویی در جهت ساخت مراکز عمومی در شهرهای امروزی ارائه دهد. هدف کلی در این طراحی نیز بازتعریف پیش فرضهای نادرست در باب فضاهای عمومی و ارائه الگویی مناسب برای ساختارهای مشابه می باشد.