ظرفیت باربری پی های سطحی در بالادست گودبرداری های مسلح شده با سپر

سپرها ازجمله سازه هایی هستند که امروزه کاربرد زیادی در مهندسی ژئوتکنیک دارند که به عنوان مثال می توان به ساخت اسکله های سپری و همچنین در گودبرداری، لوله گذاری و تونلسازی اشاره نمود. طراحی سپرها به صورت مرسوم با استفاده از تحلیل های ساده شده کلاسیک، روش های تجربی و یا با استفاده از روش های عددی انجام می شود. انعطاف پذیری این نوع دیوارها در محدوده وسیعی تغییر می کند و این امر تأثیر قابل ملاحظه ای بر نحوه توزیع فشار جانبی خاک دارد. با توجه به این توضیحات، در این تحقیق، به بررسی پارامتریک ظرفیت باربری پی مستقر بر سطح خاکریز پشت سپر پرداخته شده است. بررسی ها بر روی سپرهای کوبیده شده در خاک های غیرچسبنده در حالت زهکشی شده انجام شده است. در این راستا ابتدا مطالعات انجام شده در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است و سپس به بررسی مساله به کمک روش اجزاء محدود با نرم افزار plaxis پرداخته شد. جهت انجام مدلسازی عددی مساله، ابتدا با مقایسه تعدادی از مدل ها با نتایج مدل های آزمایشگاهی مشابه، صحت سنجی انجام پذیرفت و سپس به مطالعه پارامتریک پرداخته شد. پارامترهای موردمطالعه شامل ابعاد مدل، نوع سپر (طره ای، مهاربندی شده)، تعداد مهارها (تک مهاره، دو مهاره)، سختی مقطع سپر، ویژگی های خاک (? و ?)، فاصله پی از لبه سپر، عرض و عمق پی می باشد. ازجمله نتایج مهم حاصل از این تحقیق می توان به تعیین حداکثر فاصله ای که سپر بر ظرفیت باربری پی اثر می گذارد، اشاره نمود که حدودا 5/1 برابر ارتفاع آزاد سپر می باشد. همچنین در این تحقیق مشخص گردید که از بین پارامترهای بررسی شده، زاویه اصطکاک خاک موثرترین و پارامتر سختی سپر کم اثرترین پارامتر بر ظرفیت باربری پی مستقر بر سطح خاکریز بالادست سپر می باشد.