بررسی جامعه شناختی تئاتر خیابانی در ایران با تاکید بر نقش مخاطب

چکیده انواع تئاتر های فضای باز و محیطی به ویژه تئاتر خیابانی در ادامه ی جریانات نوین تئاتری به وجود آمدند که با هدف برطرف نمودن کمبودهای موجود در تئاتر سنتی در حال شکل گیری بودند. کمبودهایی نظیر نیاز به ارتباط هرچه بیشتر با مخاطب در معنا سازی و اجرا در مکان هایی که خود آن مکان بتواند به عنوان شخصیتی در نمایش حضوری پر رنگ داشته باشد و محل اجرا فارغ از محدودیت هایی باشد که صحنه های سنتی تئاتر برای اجراگران و مخاطبان تئاتر به وجود می آورند. همچنین انتقال معنا به مخاطبانی که شاید هرگز برای تهیه ی بلیط در صف گیشه ها حضور پیدا نکنند و یا به دلایل سیاسی و اقتصادی و همچنین فرهنگی امکان برقراری ارتباط با آنها به صورتی رسمی امکان پذیر نباشد، در صورتی که آنها اصلی ترین مخاطبان آن معنا محسوب می شوند. در این نوشتار با توجه به سایر مسائل پیش روی تئاتر خیابانی تمرکز اصلی بر مسئله ی مخاطب گذارده شده است و به همراه نگاهی تحلیلی به معرفی تاریخچه، روند شکل گیری و شیوه های اجرایی تئاتر خیابانی در جهان و ایران پرداخته می شود. همچنین با بررسی پیشینه، ویژگی ها و موانع پیش روی تئاتر خیابانی در ایران در دستیابی به راهکارهایی اجرایی، جهت فراهم آوردن بستری مناسب برای بهره وری و تاثیرگذاری هرچه بیشتر تئاتر خیابانی در ایران تلاش می شود. کلید واژه: تئاتر خیابانی - جامعه - مخاطب – مکان نمایش - آگوستو بوآل – تئاتر سرکوب شدگان – نمایش آیینی