گرمایش ساختما ن های مسکونی با استفاده از سامانه گرمایشی تشعشعی

امروزه استفاده از سامانه¬های گرمایش تابشی با دمای پایین، یکی از روش¬های به¬روز و پرکاربرد در گرمایش فضاهای مسکونی و ادرای است. از مزایای مهم این سیستم¬ها می¬توان به مصرف انرژی و آلودگی کم و کارکرد بدون صدای آن¬ها اشاره نمود. در این تحقیق به بررسی عددی فرآیند گرمایش یک اتاق مسکونی با استفاده از پانل تابشی و بررسی شرایط آسایش حرارتی ایجاد شده در اتاق، پرداخته شده است. مدل¬سازی عددی، بر اساس تعامل انتقال حرارت جابجایی و تشعشع سطحی در یک اتاق با یک دیوار خارجی و یک پانل تابشی، انجام شده است. الگوریتم سیمپل جهت کوپل معادلات سرعت و فشار به کار گرفته شده است. به منظور بررسی شرایط آسایش حرارتی در اتاق، از مدل فنگر و نیز قید کمتر از سه کلوین بودن اختلاف دما میان سر و قوزک پا برای فردی با قد 1/7متر که قرار است وارد اتاق مورد نظر شود، استفاده شده است. کانتورهای دما و پی¬ام¬وی برای حالات مختلف قرارگیری پانل تابشی ارائه شده است. نتایج نشان می¬دهند که قرارگیری پانل تابشی در قسمت فوقانی دیوار مقابل به پنجره می¬تواند ناحیه آسایش بزرگ¬تری را در مقایسه با دیگر حالات قرارگیری پانل، در اتاق ایجاد کند. در این شرایط وقتی که دمای سطح شیشه 5 است، با پانلی به ارتفاع m 1/75و دمای 35 یا پانل تابشی به ارتفاع m 1/5 متر با دمای 40، ناحیه بزرگ آسایش حرارتی حاصل می¬شود. همچنین نتایج نشان می¬دهند که سرامیکی بودن یا مفرش بودن کف اتاق، گچی بودن دیوارها یا استفاده از کاغذ دیواری برای آن¬ها تاثیری بر شرایط آسایش حرارتی ندارد، این در حالی است که استفاده از شیشه دوجداره به جای معمولی موجب کاهش حداقل دمای لازم برای پانل تابشی تا دو درجه سانتیگراد به¬منظور برقراری شرایط آسایش حرارتی در اتاق می¬شود.