اثربخشی شناخت درمانی متمرکز بر هیجان بر کاهش افکار خودکشی گرایانه و مثلث شناختی بیماران با افسردگی اساسی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی متمرکز بر هیجان بر کاهش افکار خودکشی گرایانه و مثلث شناختی بیماران با افسردگی اساسی انجام پذیرفت. بیماران مبتلا به افسردگی اساسی که در بیمارستان روانپزشکی ابن سینا در شهر مشهد بستری بودند و بیماران مبتلا به افسردگی اساسی که جهت دریافت درمان به کلینیک های روانپزشکی در شهر مشهد مراجعه کرده بودند با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی (برای هر گروه 10 نفر) 20 نفر انتخاب شده و در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. همچنین 1ـ پرسشنامه افسردگی بک با پایایی 77/0 به منظور سنجش میزان افسردگی، 2ـ پرسشنامه تعدیل هیجانی با پایایی 81/0 به منظور سنجش اینکه آزمودنی ها در پاسخ به هیجانات چه عکس العملی نشان می دهند، 3ـ مقیاس هیجانات اساسی با پایایی 82/0 به منظور سنجش اینکه در هر موقعیت چطور احساسات را درک می کند، 4ـ پرسشنامه مثلث شناختی با پایایی 85/0 به منظور سنجش نگرش های منفی فرد نسبت به خود، دیگران و آینده، 5ـ مقیاس انگاره پردازی خودکشی با پایایی 87% جهت سنجش افکار خودکشی، در هر دو گروه اجرا شد. سپس در گروه آزمایشی مداخله شناخت درمانی متمرکز بر هیجان اجرا شد و پس از اتمام 10 جلسه 30 تا 45 دقیقه ای برای گروه آزمایشی، به منظور سنجش متغیرهای وابسته (میزان افسردگی، هیجانات، درک احساسات در هر موقعیت و نگرش های سه گانه منفی و افکار خودکشی گرایانه) مجدداً آزمون های مذکور بعنوان پس آزمون در گروه ها (آزمایشی و کنترل) اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس بیانگر اثربخشی شناخت درمانی متمرکز برهیجان بر افکار خودکشی گرایانه بیماران با افسردگی اساسی گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل می باشد.همچنین شناخت درمانی متمرکز بر هیجان مثلث شناختی منفی بیماران با افسردگی اساسی گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل را به طور معناداری کاهش می دهد.در نتیجه شناخت درمانی متمرکز بر هیجان نه تنها به کاهش نشانگان افسردگی بلکه به کاهش افکار خودکشی گرایانه و بهبود نگرش های فرد افسرده اساسی نسبت به خود، دنیا /دیگران و آینده منجر می شود.