بررسی تاثیر یون مرکزی و میزان انعطاف پذیری لیگاندهای چند دندانه ای با اتم های دهنده‏ی نیتروژن و یا گوگرد برای طراحی و ساخت بسپارهایی از یون های fe(ii) و cu(i)

به منظور بررسی عوامل مختلفی مانند انعطاف پذیری، ازدحام فضایی لیگاندهای رابط و یون مخالف، که نقش مهمی در تعیین ساختار بسپارهای کوئوردیناسیونی از آهن دارند، ترکیبات 10-1 با استفاده از لیگاندهای دودندانه ای پلساز متفاوت با اتم های دهنده ی نیتروژن طراحی و سنتز شده اند. این ترکیبات با استفاده از تکنیک های کریستالوگرافی اشعه ایکس، پراش اشعه ایکس پودری، طیف سنجی مادون قرمز، آنالیز عنصری و حرارتی به طورکامل مورد شناسایی و بررسی قرار گرفته اند. (1) {[fe(bib)3](clo4)2}n [bixh2](clo4)2 ((6) (2) {[fe(bib)3](pf6)2}n [bibmeh](pf6) ((7) (3) [fe(bib)2(n3)2]n (8) [fe(bib)2(ncs)2]n (4) {[fe(bix)2(ncs)2]•h2o}n (9) [fe(bib)2(ncse)2]n (5) [fe(bix)2(n3)2]n (10) [fe(bpp)(ncs)2] علاوه بر این تلاش برای سنتز کمپلکس هایی با اعداد اکسایش مختلف و کمپلکس های با چند فلز متفاوت، منجر به تشکیل ترکیبات 15-11 شد. (11) [zn(bpp)cl2] [hg2(bpp)cl4] (12) (13) [cu(bbd)(ncs)2]n (14) [cu2(scn)2(tdmpp)]n (15) [cu2(bpp)2(n3)4] در این ترکیبات لیگاندهای انعطاف پذیر و لیگاندهای تیوسیانات و آزید شیوه های کوئوردیناسیونی متفاوتی دارند. همچنین لیگاندهای انعطاف پذیر صورت بندی های مختلفی از آرایش آنتی-آنتی-آنتی تا گوچ-آنتی-آنتی دارند.