نقش مدیریت زمان در رشد و تکامل انسان از منظر آیات و روایات

مدیریت زمان، به معنای کاربست نظامی منسجم برای استفاده ی بهتر زمان، به طور طبیعی نتیجه ی مطلوب تری خواهد داشت. امّا فرایند اثرگذاری مدیریت زمان بر رشد و تکامل انسان از منظر آیات و روایات نیازمند پژوهشی اختصاصی است. در این نوشتار به روش تحلیلی و کتابخانه ای، پس از تبیین مدیریت زمان از دیدگاه صاحب نظران علم مدیریت، به شیوه ی سوال آفرین از متون دینی استفاده شده است. تعیین هدف و چگونگی گذراندن زمان، اولویت بندی و تقسیم اوقات، به عنوان سه شاخصه ی مدیریت زمان از منظر آیات و روایات شناخته شد. مدیریت زمان بر سه پایه ی قابلیت انسان برای رشد و تکامل، حرکت عالم از نقص به کمال و باور به امتداد هستی استوار است. رشد و تکامل در جهان ماده مبتنی بر اصولی است که تحقق این اصول در زندگی، نیازمند زمان و مدیریت آن است برخی از این اصول عبارتند از: اصل هدفمندی حیات، اصل پایان پذیری زمان، اصل ارزشمندی عمر، اصل آینده نگری، اصل برنامه ریزی و تدبیر زندگی، اصل اغتنام فرصت، اصل پایداری، صبر و تحمل لحظه ها. دستاورد پژوهش در این نوشتار چنین است: توجه به شاخصه های مدیریت زمان از منظر دین و کاربست مبانی و اصول رشد و تکامل و مدیریت زمان، سبب تغییر در شیوه ی زندگی انسان خواهد شد به گونه ای که به ویژگی های زیر دست می یابد: احساس رضایت از زندگی، نظم و انضباط، سلامت و آرامش روانی، شتاب در پیمودن مراحل رشد و تکامل، ماندگاری عمل، خلاقیت و ابتکار، الگو بودن، فهم زیبایی و رازآلودگی هستی، تعالی ذائقه ی معنوی.