سنتز نمونه هایی از نانوذرات مغناطیسی اکسیدآهن با پوسته اکسید سیلیسیوم عاملدار آلی و مطالعه اثر آنها در تهیه نانوکامپوزیت های فوم نرم پلی یورتان

علیرغم اینکه فومهای پلی یورتان یکی از متنوع ترین گروه های پلیمری می باشند، اما یکی از دغدغه های موجود در رابطه با این دسته از فوم ها ناپایداری حرارتی آن ها بوده و در سالهای اخیر تلاشهای زیادی در جهت رفع این نقیصه و با استفاده از انواع نانوذرات بکار گرفته شده است. در تحقیق حاضر نانوکامپوزیت مغناطیسی فوم نرم پلی یورتان سنتز شده و اثر نانوذرات اکسیدآهن مغناطیسی اصلاح شده شیمیایی در بهبود پایداری حرارتی فوم مورد مطالعه قرار گرفته است. اصلاح سطح نانوذرات توسط عوامل اتصال دهنده ی سیلانی آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان (apts) وn-(2-آمینو اتیل)-3-آمینو پروپیل تری متوکسی سیلان (aeap) انجام شد. برای بررسی میزان پایداری حرارتی فوم نرم پلی یورتان، نانوذرات اصلاح شده با درصدهای مختلف وزنی (0 الی 3)، تولید شده و به عنوان تقویت کننده درون ماتریس پلی یورتان بکار گرفته شدند. نتایج آنالیز وزن سنجی حرارتی نشان داد با افزایش درصد نانوذرات از 0 به 3 درصد وزنی، پایداری حرارتی فوم افزایش یافته است، به عبارت دیگر این نانوذرات به علت ظرفیت حرارتی بالای خود و برهمکنش مناسب آنها با ماتریس پلی یورتان، موجب افزایش در پایداری حرارتی نانوکامپوزیت شده اند. نتایج آنالیزهای مکانیکی-حرارتی و مغناطیس سنجی نیز به ترتیب نشان دادند نانوکامپوزیت حاوی% 3 نانوذره مغناطیسی دارای کمترین دمای انتقال شیشه ای (tg) و بیشترین خاصیت سوپرپارامغناطیسی می باشد. همچنین بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترنی روبشی نشان داد، با افزایش درصد نانوذرات، سایز سلولی فوم نرم کوچکتر شده و در نتیجه دانسیته سلولی و دانسیته فوم افزایش یافته است.