نقش و تاثیر مدیریت کارآمد در همگرایی اقوام و تشکل ها در شهر تهران در راستای مشارکت همگانی در برنامه ریزی مطالعه موردی منطق10 شهرداری تهران

پرداختن به حوزه های حساس جغرافیای انسانی در علوم انسانی و اجتماعی نیاز اصلی جامعه بشری حال حاضر می باشد که انتخاب موضوع و انجام پژوهش حاضر را طلب می کند. در عصر حاضر هویت قومی و در راستای آن مشارکت قومی از جمله موضوعاتی می باشد که توجه بسیاری از جوامع جهانی را به خود جلب کرده است. در سازمان ها و جوامع شهری که زندگانی جمعی مطرح است به دلیل اثرپذیری و خطر شیوع مشکلات واگرایی، موضوع مشارکت قومی در بحث مدیریت شهری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. محیط های شهری با توجه به تنوع قومی که در خود به صورت نهفته دارند، مورد توجه بسیاری از پژوهش های جغرافیای سیاسی شهر در سراسر دنیا بوده اند. به طور کل دانش روابط انسانی روی موضوعاتی همچون روحیه رهبری، انگیزش، ارتباطات، تصمیم گیری مشارکتی، سازمانهای غیررسمی، نیازها، پویایی گروهی، مدیریت دموکراتیک و بالاخره رفتار سازمانی تکیه و توجه دارد. از این رو می توان گفت شهرداری ها محیط های انسانی - شهری هستند که بیش از هر سازمان دیگری با انسانها سروکار دارند. توجه به انسانها و تحقق یکی از اهداف مدیریت شهری که همانا روابط انسانی - شهری مطلوب دربین افراد می باشد، مدیرانی می طلبد که از مهارتهای انسانی - شهری برخوردار باشند هر چند مهارتهای دیگر از جمله مهارتهای فنی ومهارت ادارکی برای مدیران لازم است ولی آنچه درتمام سطوح مدیریتی اهمیت دارد مهارتهای انسانی - شهری می باشد. کارائی واثر بخشی مدیریتی به ویژه درصنایع فرهنگی و قومی درگرو بهره مندی از مهارتهای ارتباطی است و یک مدیر باید از فنون مدیریت منابع شهری استفاده کند.