افزایش مقاومت به آسیب سرمایی در دو رقم پرتقال با به کارگیری برخی تیمارهای پوششی در طی انبارمانی.

انبارمانی یکی از مهم‏ترین فرآیندهای موثر پس از برداشت بر کیفیت میوه است. به منظور بررسی واکنش دو رقم از پرتقال‏های تجاری مورو و تامسون تحت تیمارهای(پوششی و متیل‏سالیسیلات) به آسیب سرمازدگی آزمایشی، در قالب طرح اسپیلت در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد شاخص پیتینگ پوست در نمونه‏های شاهد هر دو رقم در سردخانه و انبار معمولی خیلی بیشتر بود. میوه‏های تامسون تیمار شده با متیل‏سالیسیلات با 067/0 لکه و میوه‏های مورو بخاردهی شده با متیل‏سالیسیلات همراه با پوشش واکس بریتکس با 013/0 لکه کمترین شاخص پیتینگ را در انبار معمولی داشتند. میوه‏های مورو بخاردهی شده با متیل‏سالیسیلات به همراه پوشش‏های(واکس انباری، بریتکس و کیسه‏های پلاستیکی) کمترین شاخص پیتینگ را در سردخانه نشان دادند. بیشترین نسبت tss/ta در سردخانه و انبارمعمولی در تیمارهای پوششی به همراه متیل‏سالیسیلات در هر دو رقم مشاهده شد. میزان فنل پوست هر دو رقم در تیمارهای تلفیقی بیشتر بود. پوشش‏دهی با کاهش میزان اکسیژن در اطراف پوست میوه از تخریب ترکیبات فنلی توسط آنزیم ppo جلوگیری می‏کند و متیل‏سالیسیلات هم با فعال سازی آنزیم pal سبب تولید ترکیبات فنلی می‏شود. بالاترین ظرفیت آنتی‏اکسیدانی پوست میوه در تیمارهای تلفیقی مشاهده شد، هم‏چنین دراین تیمارها میوه‏ها در شرایط بهتری بوده و حداقل تغییرات ترکیبات در آنها دیده شد. در کیسه‏های پلاستیکی به دلیل رطوبت بالا درصد پوسیدگی قارچی بالا بود.