مدلسازی انتقال رسوب و تغییرات خط ساحلی و طبقه بندی سواحل نوشهر تا رامسر

تعیین حالت های ساحل و بررسی نحوه انتقال رسوب در نیمرخ ساحل، مستلزم ارزیابی عملکرد نیروهای هیدرودینامیکی حاکم بر ساحل است. در این تحقیق از طریق تعیین حالت های ساحل با کمک روش هنسن و شرت واکنش های مختلف خط ساحلی سواحل غربی استان مازندران در مقابل امواج ناشی از باد مورد بررسی واقع گردید. به این منظور نخست نوع نیروهای هیدرودینامیکی حاکم بر این سواحل مورد بررسی واقع شده و سواحل این ناحیه به عنوان موج چیره شناسایی گشت و سپس حالت ساحل در ایستگاههای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. به این ترتیب پارامتر سرعت ته نشینی بی بعد (?=h_b/(w_s t)) در هر منطقه محاسبه شده و حالت ساحل و تغییرات آن با زمان در هر ایستگاه مورد مطالعه واقع شده است. در نتایج مشخص گردید که حالت ساحل نوشهر اکثرا پراکنا بوده و در ایستگاههای بعدی حالت میانه بیشتر می شود. در این تحقیق با کمک مطالعه تصاویر ماهواره ای از سال 1984 تا 2013 با استفاده از نرم افزارهای arc gis، envi و زبان برنامه نویسی matlab میزان پیشروی و پسروی در پنج دوره زمانی محاسبه و با استفاده از چهار روش آماری حداقل مربعات، نرخ میانگین، نقطه آخر و روش ترکیبی خط ساحلی سال 2020 پیش بینی گردید. از نتایج حاصله می توان دریافت به طور متوسط تا سال 1998 فرسایش و افزایش سطح آب و از این به بعد رسوبگذاری حاکم شده است. روش حداقل مربعات در نقاطی که موج شکن یا سازه دیگری ساخته شده باشد، خطای زیادی دارد. بهترین روش برای پیش بینی خطوط ساحلی نیز روش ترکیبی می باشد. سرانجام محاسبه انتقال رسوب ناشی از موج و جریان ناشی از باد با استفاده از نرم افزار21 mike ، به دست آمد و نتایج آن با فرمولهای تجربی سرک و کامفیوس مقایسه شد. نتایج نرم افزار کمتر از روابط سرک و کامفوس به دست آمد. کلمات کلیدی: امواج، حالت های ساحل، سواحل غربی مازندران، سواحل موج چیره، سرعت ته نشینی بی بعد، فرسایش، رسوبگذاری، ساحل پراکنا، ساحل میانه، خط ساحل، انتقال رسوب