بررسی اثر کازیمیر در دمای محدود

اثرکازیمیر که اولین بار در سال 1948 به شکل نیروی جاذبه بین دو سطح در خلاء، بوسیله "هندریک کازیمیر" پیشبینی شد، در واقع ؛ به دامِ تجربه انداختن واقعیتی فیزیکی به نام "نوسانات خلاء" یا "انرژی نقطه ی صفرِ" مطرح شده در نظریه ی میدان های کوانتومی؛ از طریق قرار دادن شرایط مرزی است. اما اساسی ترین دغدغه در بررسی این اثر، اعمال شرایط هر چه واقعیتردر انجام محاسبات مربوط به آن می باشد؛ چرا که محاسبه ی هرچه دقیقتراین اثر، علاوه برکمک درپیشبرد جنبه های تجربی وتکنولوژیکی، کمک بزرگی به اصلاح تئوری های مرتبط با آن خواهد بود. یکی از اصلاحاتی که باید درجهت نزدیک شدن محاسبات به واقعیت انجام شود، اعمال کردن اثرات دمایی است. زیرا آزمایشها هرگز در دمای صفر مطلق –که در محاسبات اولیه کازیمیر و در نظریه ی میدان های کوانتومی معمولی در نظر گرفته شده بود– انجام نمی گیرد ونوسانات گرمایی می توانند با ایجاد فشار تابشی، نیروی کازیمیر بزرگتری نسبت به مقدار مورد انتظار ایجاد کنند. بنابراین در این تحقیق ما برآن شدیم تا پس از فراهم آوردن زمینه ای مناسب در آشنایی با نظریه ی میدان های کوانتومی، به عنوان تنها نظریه ی توضیح دهنده ی اثرکازیمیر، به معرفی این اثر و رهیافت های گوناگون مطرح شده در محاسبه ی آن در دمای صفر مطلق بپردازیم و در این میان اشاره ای مختصر به مرزها و شرایط مرزی مختلف داشته ایم. پس از آن درراستای فراهم آوردن پایه های مناسب برای بررسی این اثر در دمای غیر صفر، که همان آشنایی با نظریه ی میدان های کوانتومی در دمای محدود است، به معرفی تابع گرین و سپس دمایی کردن آن به عنوان یکی از مهمترین ابزارها درنظریه ی میدان های کوانتومی پرداخته و در ادامه پس از مروری بر روش های مختلفی که تا کنون برای بررسی اثر کازیمیر در دمای محدود بکار برده شده است؛ به معرفی نگاه ودر نتیجه روشی نوین در این زمینه که همانا دیدن دما به عنوان پتانسیل است به عنوان یک پیشنهاد پرداخته ایم.