بررسی روند تجمعی خرابی در تعیین سلامت سازه های قابی فلزی تحت اثر زلزله بحرانی

با توجه به اینکه خرابی در سازه های عمرانی تحت اثر بلایای طبیعی و یا شرایط محیطی باعث می-گردد که کشورها هزینه های جانی و مالی زیادی بپردازند، اخیرا تحقیقات بر روی موضوع ارزیابی سلامت سازه ای و شناسایی خرابی در سازه های عمرانی طرفداران زیادی پیدا کرده است. در تحقیقات اخیر روش های زیادی مبتنی بر مقایسه فرکانس های ویژه ویا مقایسه شکل انحنا در سازه ها در حالت های خرابی مختلف معرفی گردیده است. این روش ها برای سازه های دارای درجات آزادی کمتر و یا سازه قاب های دو بعدی که دارای طبقات و دهانه های زیاد نمی باشند، عملکرد مناسبی دارند. ولی وقتی تعداد طبقات یا درجات آزادی زیادتر می شوند، تغییرات فرکانس های ویژه و یا شکل انحنا تحت خرابی های کوچک بسیار ناچیز می باشد. بدین دلیل شناسایی خرابی و ارزیابی سلامت برای این سازه ها با روش های گفته شده امکان پذیر نخواهد بود. در این تحقیق سعی شده است با معرفی یک روش جدید که بر اساس تئوری موجک می باشد، خرابی در طبقات سازه شناسایی شده و میزان و زمان وقوع خرابی نیز مشخص گردد. این روش قادر است خرابی را در سازه های دارای درجات آزادی زیاد براحتی شناسایی کرده و همچنین زمان وقوع خرابی را نیز در اختیار می گذارد. به منظور ارزیابی این روش، 85 آنالیز دینامیکی خطی، غیرخطی و پوش آور غیرخطی بر روی 5 نوع سازه سه بعدی انجام شده است. همچنین در بین زلزله های ورودی از روشی به نام تحریک بحرانی استفاده شده است که احتمال خرابی را بیشتر می کند. نتایج بدست آمده از آنالیز موجک با شاخص تجمعی خرابی پارک و انگ مقایسه شده اند. این مقایسه نشان دهنده این است که روش مورد نظر ارزیابی مناسبی از محل خرابی و شدت، ارائه می کند. همچنین نتیجه گیری می شود که استفاده از زلزله بحرانی در سازه شدت خرابی را بشدت افزایش داده است و استفاده از این تحریک در طراحی ها می تواند برای مهندسین سودمند باشد.