« بررسی و مقایسه ساختار روایی خانه ی ادریسی ها، جزیره ی سرگردانی و ساربان سرگردان بر اساس رویکرد رولان بارت »

روایت شناسی شیوه ای کارآمد در تحلیل ادبیات داستانی است. روایت شناسی ساختارگرا، در پی تدوین ساختار روایی منسجم و واحد حوزه های داستانی است. این پژوهش با بهره بردن از رهیافت رولان بارت، روایت شناس ساختارگرای فرانسوی، ساختار روایی رمان های خانه ی ادریسی ها از غزاله علیزاده، و ساربان سرگردان و جزیره ی سرگردانی از سیمین دانشور را بررسی و حاصل بررسی را در چهار فصل ارائه کرده است. در فصل اول تاریخچه ، تعریف و واحدهای روایی پایه از زمان ارسطو تا بارت ارائه شده است. در این مرور تاریخی جایگاه، اهمیت، شیوه و اهداف روایت شناسان ساختارگرا به ویژه رولان بارت نشان داده شده است. الهام بخشان بارت در تحلیل ساختاری، پراپ و برمون، در کنش شخصیت ها گرماس و در سطح روایت تودورف است. او ساختار روایت را در سه سطح توصیفی (کارکردها، کنش و روایت) دسته بندی کرده و کلیت روایت را حاصل پیوند نظام مند این سطوح توصیفی می داند. در فصل دوم اجزاء خرد روایت (انواع کارکردهای اصلی، واسطه، نمایه های ضمنی، آگاهاننده) در رمان های مورد مطالعه بررسی شده است. در این فصل نشان داده شده که خانه ی ادریسی ها دارای چهار اپیزود اصلی و رمان های دانشور دارای سه اپیزود اصلی و هر اپیزود خود شامل تعدادی پیرفت است. در فصل سوم یافته های فصل دوم تحلیل شده است. در این تحلیل سطح کارکردها، ارتباط آن ها با نمایه ها، رابطه ی دلالتمند، قراردادی، ارتباط میان پی رفت ها و نقطه ی اتصال میان آن ها و .... نشان داده شده است. نتیجه آن که در رمان دانشور و علیزاده میان کارکردها و نمایه ها، علاوه بر سه نوع رابطه ای که بارت مطرح کرده، پنج نوع رابطه دیگر نیز تشخیص داده و نحوه ی ترکیب واحدهای متفاوت در طول زنجیره ی روایت تبیین شده است. در این فصل با استخراج عناصر ساختار روایت به بعضی از کاستی-های نظریه ی بارت اشاره شده است. در بخش پایانی، نتیجه گیری، موارد اشتراک و افتراق این دو رمان بر اساس رویکرد مورد نظر نشان داده شده است.