ارزیابی نقش مصالح سنگی در پدیده شیار افتادگی

شیار افتادگی در مسیر عبور چرخهای وسایل نقلیه و در اثر تغییر شکلهای دایم و تجمعی لایه های روسازی رخ می دهد این پدیده در لایه رویه اسفالتی در اثر ضعف ان بعلت فقدان مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر نیروهای برشی از اعمال بار قایم بر سطح راه اتفاق می افتد در این مطالعه تاثیر خواص فیزیکی خلوط های آسفالتی لایه رویه که نقش موثر در جلوگیری و به تاخیر انداختن این پدیده را دراد و همچنین رفتار مخلوط های آسفالتی در اعمال بارگذاری سیکلیک مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور اثرات دانه بندی درصد شکستگی جنس مصالح شامل بافت سطحی دانه های سنگی درصد فضای خالی مخلوط اسفالتی و نوع قیر با ا نجام آزمایش ها ی مختلف از جمله خزش دینامیکی dynamic creep تعیین مدول برجهندگی idt و مارشال مورد بررسی قرار گرفته است در این میان عدد روانی به معنی تعداد سیکل های بار وارده بر مخلوط آسفالتی تا رسیدن به ناحیه تسلیم شیارشدگی در منحنی سیکل –کرنش تحمعی بعنوان پارامتر مقایسه استحکام شیارشدگی دانه بندی های مختلف مورد استفاده قرار گرفت. با بررسی عدد روانی به عنوان پارامتر خروجی تست خزش دینامیکی که معرف استحکام شیارشدگی نمونه های آسفالتی است مشخص شد که دانه بندی حد وسط 4 بیشترین استفامت شیارشدگی را در میان دیگر نمونه های ساخته شده دارد. در این تحقیق نمونه های sma که معرف مخلوط های با دانه بندی درشت دانه و قفل و بست سنگدانه ای هستند ساخته شدند که دارای مقادیر بسیار کم عدد روانی بودند علت این مساله این گونه استنباط شدکه قیر مصرفی قادر به نگه داشتن این اتصال بین سنگندانه نمی باشد لذا باید از افزودنی های قیر بمنظور افزایش تاب چسبندگی قیر استفاده شود تا از ظرفیت اتصال سنگدانهای بطور کامل استفاده شود دو دانه بندی حد وسط 4 و حد پایین 5 که دارای بیشترین استحکام شیارشدگی هستند. درایا درصد فضای خالی حول و حوش 2/4 می باشند بنابراین این عدد مقدار مناسبی برای رسیدن به حداکثر مقاومت شیارشدگی است.