تخمین پاسخ لرزه ای سازه های نامنظم در ارتفاع با عقب نشینی در پلان

با توجه به اینکه روش تحلیل تاریخچه ی زمانی غیرخطی پیچیده و مشکل می باشد و همچنین با توجه به اینکه اکثر روش های تحلیل پوش آور برای تخمین پاسخ لرزه ای سازه های منظم کاربرد دارد، لذا لازم است، کارایی روش های مختلف تحلیل پوش آور برای تخمین پاسخ لرزه ای سازه های نامنظم نیز ارزیابی شود. برای این منظور، در این پایان نامه، کارایی روش های مختلف تحلیل پوش آور جهت تخمین پاسخ لرزه ای سازه های نا منظم در ارتفاع، با عقب نشینی در پلان، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور 9 قاب ساختمانی دو بُعدی در نظر گرفته شده است که یکی از آن ها سازه ی منظم (مبنا) و 8 سازه ی انتخابی دیگر به صورت نامنظم و عقب رفته در طول ارتفاع سازه می باشد که به صورت دوبعدی در نرم افزار غیرخطی opensees مدل شده اند. در اینجا روش تحلیل تاریخچه ی زمانی غیرخطی به عنوان روش دقیق در نظر گرفته شده و نتایج حاصل از روش تحلیل پوش آور با نتایج حاصل از روش تحلیل تاریخچه ی زمانی غیرخطی و در عین حال با یکدیگر نیز مقایسه شده است. همچنین پاسخ های لرزه ای (مثل پارامترهای ماکزیمم جابه جایی نسبی طبقه) قاب های نامنظم حاصل از این تحلیل ها چه در روش تحلیل پوش آور و چه در روش تحلیل تاریخچه ی زمانی غیرخطی با پاسخ قاب منظم مورد مقایسه قرار گرفته است تا اثر عقب نشینی در پلان نسبت به سازه ی منظم در پاسخ های لرزه ای سازه ها مشخص شود. در نهایت این نتایج به دست می آید که روش های mmpa و mpa از دقت بالایی در تخمین تغییرمکان نسبی طبقاتِ سازه های انتخابی در مقایسه با سایر روش ها برخوردار می باشند. و همچنین تغییرمکان نسبی طبقه (story drift ratio) در قسمت برج (قسمت بالاتر سازه با تعداد دهانه کم) سازه های پس رفته نسبت به سازه ی منظم افزایش می یابد. همچنین می توان نتیجه گرفت که در ساختمان های بلندمرتبه و یا نامنظم تنها در نظر گرفتن یک مود در تحلیل پوش آور، جهت ارزیابی نیازهای لرزه ای سازه ها کافی نمی باشد.