بررسی رابطه شوخ طبعی و بهزیستی روانشناختی و مقایسه آن در افراد عادی و مضطرب

مقدمه: مفاهیم بهزیستی روانی و شوخ طبعی نقش مهمی در تعیین متغیرهای بسیاری در روانشناسی سلامت ایفا می کنند. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه بهزیستی روانشناختی و شوخ طبعی در افراد مضطرب و عادی بود. نمونه پژوهش حاضر شامل 384 دانشجو می باشد که از طریق نمونه گیری خوشه ای به صورت تصادفی از دانشگاه های تهران انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف 1989، پرسشنامه شوخ طبعی مارتین1998، پرسشنامه سنجش اضطراب اسپیل برگر را تکمیل نمودند. برای بررسی رابطه میان شوخ طبعی و بهزیستی روانشناختی از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده گردید. همچنین به منظور مقایسه بهزیستی روانشناختی و شوخ طبعی افراد عادی و مضطرب تحلیل واریانس چند متغیره(manova) مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین دو گروه افراد مضطرب و عادی از لحاظ دو سبک شوخ طبعی یعنی سبک خود شکنانه و پیوند دهنده تفاوت معنادار وجود دارد. از سوی دیگر بین افراد مضطرب و عادی از لحاظ پذیرش خود ، خود مختاری، رشد فردی ، هدفمندی در زندگی و تسلط بر محیط تفاوت معنادار بود. همچنین بر اساس تحلیل رگرسیون سبک های خود فزاینده، خودشکنانه و پیوند دهنده می توانند بهزیستی روانشناختی را در افراد مضطرب پیش بینی کنند. همچنین مشخص شد سبک های خود فزاینده و خودشکنانه می توانند بهزیستی روانشناختی را در افراد عادی پیش بینی کنند. نتیجه گیری: ادبیات نظری و مطالعه تحقیقات نشان دادند که بهزیستی روانشناختی و شوخ طبعی به متغیرهای بسیاری در سلامت روان مرتبط هستند. مطابق با نظریه ها و یافته های قبلی مطالعه حاضر نشان داد که شوخ طبعی و بهزیستی در افراد عادی متفاوت از افراد مضطرب است. پیشنهاد می شود که تحقیقات بیشتری به بررسی تاثیر شوخ طبعی و بهزیستی روانی در رابطه با جنبه های دیگری از عملکرد روانی صورت گیرد. کلید واژه: بهزیستی روانشناختی، شوخ طبعی، اضطراب