راهبردهای توسعه دهکده های گردشگری در مناطق عشایری با روش swot (مطالعه ی موردی: مناطق ییلاقی طایفه فارسیمدان ایل قشقایی- استان اصفهان) در سال 1392

گردشگری عشایری نوعی گردشگری است که در محیط های وابسته به قلمرو کوچندگی عشایر انجام می شود و بازدید از جاذبه های فرهنگی و اجتماعی مرتبط با زندگی عشایری و با جاذبه های طبیعی موجود در منطقه ییلاقی ـ قشلاقی عشایر مدنظر گردشگر باشد. توسعه این الگوی گردشگری نیازمند راهکارهای گوناگونی از جمله احداث دهکده های گردشگری در مناطق عشایری می باشد. این پژوهش که از لحاظ هدف کاربردی و از جنبه روش میدانی، اسنادی، تحلیلی است به تدوین راهبردهای توسعه دهکده های گردشگری در مناطق عشایری شهرستان سمیرم می پردازد. جامعه آماری پژوهش کارشناسان گردشگری و مسئولین امور عشایری در استان اصفهان می باشد. در تحلیل برنامه ریزی راهبردی جهت ارایه ی راهکارهای مدیریتی از روش برنامه راهبردی swot که مبتنی بر شناسایی نقاط قوت و ضعف (عوامل داخلی) و فرصت ها و تهدیدها (عوامل خارجی) می باشد بهره گیری شد و حاصل آن به صورت جداول خلاصه تجزیه و تحلیل عوامل داخلی و خارجی ارایه گردید. این یافته ها برای تجزیه و تحلیل نهایی به صورت جدول ماتریس برنامه ریزی کمی استراتژیک مورد استفاده قرار گرفته و نتایج نهایی نشان می دهد که راهبردها محافظه کارانه (wo) و راهبرد تقویت و ارتقا سطح زیرساختار و خدمات گردشگری در راستای رفاه و توسعه گردشگری با امتیاز 10.64 به عنوان بهترین راهبرد شناخته شد.