تحلیل ریسک وقوع تصادف در تقاطع بدون چراغ با استفاده از شاخص های تداخل ترافیکی

توسعه شهرنشینی باعث افزایش وسایل نقلیه و به تبع آن تصادفات شده است. با توجه به مشکلات موجود در روش های سنتی ارزیابی ایمنی ترافیک با استفاده از داده های صادفات، نیاز به استفاده از روش های جایگزین و مکمل است. در سال های اخیر استفاده از شاخص های تداخل ترافیکی رشد چشمگیری داشته است. به منظور استفاده از این شاخص های نیاز به اطلاعات کاربران راه، اعم از سرعت، مختصات و جهت حرکت می باشد. در این پژوهش در ابتدا به چگونگی استخراج داده های مذکور با استفاده از تحلیل ویدیویی خودکار و کالیبراسیون دوربین پرداخته شده است. برای افزایش دقت در ارزیابی های ایمنی و در نظرگیری ابعاد وسایل نقلیه، مدل سازی دو بعدی وسایل نقلیه انجام گرفته است. برای در نظرگیری جنبه های مختلف یک تداخل ترافیکی و بررسی جامع تر ریسک وقوع تصادفات، شاخص نسبت فاصله توقف برای بررسی تداخلات متقاطع در تقاطع توسعه داده شد و مقادیر این شاخص با شاخص زمان تا تصادف مقایسه گردید. با توجه به اینکه ریسک وقوع یک تداخل بحرانی را همانند یک تصادف نمی توان تنها به یک نقطه اختصاص داد، روشی مبتنی بر روش تخمین تراکم کرنل برای رفع این مشکل و تعیین نواحی خطر حرکات مختلف توسعه داده شد. با استفاده از این روش یک سطح پیوسته بر داده های گسسته تداخل بحرانی اعمال شد. علاوه بر تعیین نواحی خطر، ارتفاع سطح ایجاد شده، تخمینی از تعداد تداخلات بحرانی در هر نقطه را ارایه می دهد. تخمین تعداد تداخلات بحرانی با استفاده از ماتریس پهنای باند msp نسبت به ماتریس پهنای باند rr بیشتر است، اما نتایج حاکی از یکسان بودن محل نواحی خطر است. مقایسه مختلف بین شاخص نسبت فاصله توقف و زمان تا تصادف بیان گر قابلیت بیشتر شاخص نسبت فاصله توقف در توصیف شدت پیامدهای ناشی تصادف در صورت وقوع آن است.