اثر بخشی آموزش کنترل بازداری بر کاهش وسوسه و خطر عود در سوء مصرف کنندگان متامفتامین

وابستگی به متامفتامین، تبدیل به یک مسئله سلامت عمومی شده است وآنچه درمان سوء مصرف این ماده را دچار مشکل کرده است، وجود وسوسه ها و به تبع آن عود (بازگشت) است که هر دو با شناخت مختل شده ارتباط دارد که یک بخش از این شناخت مختل شده می تواند شکست در بازداری (توانایی عقب نگه داشتن یک فکر، احساس یا عمل) باشد. بنابراین توجه به بازداری به عنوان مهم ترین کنش اجرایی دخیل در سوء مصرف مواد در فرآیند سنجش و درمان می تواند به فهم سوء مصرف و ایجاد برنامه های درمانی کمک کند. هدف. مقایسه بازداری شناختی و رفتاری در سوء مصرف کنندگان متامفتامین و گروه کنترل در مطالعه اول و بررسی اثر بخشی آموزش کنترل بازداری بر کاهش وسوسه و خطر عود در سوء مصرف کنندگان متامفتامین در مطالعه دوم بود. روش. در مطالعه اول، 20 نقر در گروه سوء مصرف کننده و 20 نقر در گروه کنترل قرار گرفتند و در مطالعه دوم، 10 نفر در گروه آزمایشی و 10 نفر در گروه مداخله نما به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزار. آزمودنی ها در مطالعه اول، تکلیف برو/ نرو و آزمون نگهش دار را انجام دادند و در مطالعه دوم، از تکلیف برو/ نرو هیجانی، مقیاس خطر عود مواد محرک، پرسشنامه وسوسه آمفتامین ها را تکمیل کردند. نتایج. مطالعه اول نشان داد که افراد گروه سوء مصرف کننده دارای بازداری شناختی ضعیف تری نسبت به گروه کنترل بودند اما تفاوت معناداری در بازداری رفتاری بین دو گروه وجود نداشت، و نتایج مطالعه دوم نیز نشان داد که گروه آزمایشی در مقایسه با گروه مداخله نما، پس از دریافت آموزش کنترل بازداری در مرحله پس آزمون و پیگیری، بهبود عملکرد در بازداری شناختی، کاهش نمرات وسوسه و کاهش خطر عود را نشان دادند.