عملکرد بتن های با سیمان پوزولانی در محیط های فاضلابی

خوردگی اسید سولفوریک بیوژنیکی اغلب سبب بروز مشکلات زیادی در تاسیسات و محیط های فاضلابی می شود. این عامل می تواند سبب تخریب سریع بتن در اینگونه محیط ها شود. تخلخل بتن نقش مهمی را در شرایط محیطی سخت و خشن همچون محیط های فاضلابی بازی می کند. برای ساخت بتنی با تخلخل کم و وزن مخصوص بالا، استفاده از منحنی دانه بندی برای سنگدانه ها و سیمان امری ضروری است تراکم مناسب سنگدانه ها و دیگر اجزای بتن در مخلوط منجر به کاهش مصرف مقدار سیمان و مقاومت بالای بتن می شود.هدف از این مطالعه بهبود مقاومت بتن در مقابل حمله اسید سولفوریک بیوژنیکی می باشد بر این اساس 4 گروه بتن و ملات مورد ارزیابی قرار گرفته اند. گروه اول حاوی سیمان پرتلند تیپ i بعنوان شاهد، گروه دوم حاوی سیمان پرتلند تیپ i و پودر کوارتز بعنوان فیلر، گروه سوم که خود شامل سه طرح مختلف می باشد طرح اول حاوی سیمان پرتلند تیپ i و 8 درصد میکروسیلیس، طرح دوم حاوی سیمان پرتلند i و 20 درصد تراس، طرح سوم حاوی سیمان پرتلند تیپ i و 20 درصد پومیس و در نهایت گروه چهارم که از ترکیبات دو به دو میکروسیلیس و پوزولان های طبیعی تشکیل شده است. طرح اول حاوی سیمان پرتلند تیپ i، 8 درصد میکروسیلیس و 10 درصد تراس، طرح دوم حاوی سیمان پرتلند تیپ i، 8 درصد میکروسیلیس و 10 درصد بومیس، طرح سوم حاوی سیمان پرتلند تیپ i، 10 درصد پومیس و 10 درصد تراس. نسبت آب به سیمان نیز در این مطالعه 38/0، 42/0، 45/0 می باشد. نتایج آزمایشات نشان می دهد که پوزولان ها نقش مهمی در کاهش خوردگی نمونه ها داشته اند همچنین استفاده از منحنی دانه بندی ایده آل و تراکم کافی سنگدانه ها در کنار هم توانسته است در افزایش مقاومت فشاری و مقاومت در برابر خوردگی اسید سولفوریک بیوژنیکی موثر باشد. با توجه به معیار کاهش وزن، عملکرد پومیس و میکروسیلیس بهتر از سایر مخلوط ها می باشد. نمونه های قرار گرفته در شرایط محیطی واقعی در فاضلاب پس از گذشت 6 ماه دچار هیچ گونه تغییر قابل ملاحظه ای نشده اند.