بررسی اثر بیوامولسیفایرها در امولسیون سازی روغن در آب

سورفکتنت ها یا مواد فعال سطحی یکی از پرمصرف ترین مواد به کار رفته در صنایع مختلف می باشند. امروزه به کمک تکنولوژی زیستی گروه جدیدی از مواد با خاصیت سورفکتانتی معرفی شده اند که از موجودات زنده بویژه میکروارگانیسم ها بدست می آیند، از معروفترین بیوسورفکتانت ها شناخته شده ، رامنولیپید می باشد. رامنولیپید یک نوع گلیکولیپید می باشد، که به وسیله باکتری pseudomonas aeruginosa (mm1011) تولید می شود در این تحقیق از محیط کشت تلقیح شده حاوی رامنولیپید (rhamnolipid) به عنوان امولسیفایر در پایداری سازی امولسیون روغن (روغن موتور پایه 3 بهران) در آب استفاده شده است. خاصیت بیوسورفکتانت بودن رامنولیپید به وسیله آزمایشات همولیز خون گوسفند و کاهش کشش سطحی نفت خام (امولسیفیکاسیون نفت خام) اندازه گیری شده است. آزمایشات با استفاده از روش طراحی آزمایشات تاگوجی انجام شده است، این آزمایشات در سه فاکتور و در سه سطح انجام گرفته است، برای امولسیون و نانو امولسیون تهیه شده، موارد زیر انجام گرفته است : 1- کشش سطحی 2- امولسیفیکاسیون نفت خام و روغن 3- توزیع اندازه ذرات 4- اندازه گیری پایداری 5- عکس برداری از نمونه ها بیشترین مقدار امولسیفیکاسیون نفت خام و روغن در آزمایشاتی که به وسیله هموژنایزرهای التراسونیک و فشار بالا با مدت زمان مخلوط کردن 8 دقیقه تهیه شده است به دست آمده است. کمترین قطر متوسط ذرات در حالتی که هموژنایزر التراسونیک با مدت زمان مخلوط کردن 8 دقیقه و نسبت محیط کشت تلقیح شده به روغن 1:1، 3، 217 نانومتر به دست آمده است. کمترین مقدار کشش سطحی در حالتی که هموژنایزر التراسونیک با مدت زمان مخلوط کردن 8 دقیقه و نسبت محیط کشت تلقیح شده به روغن 1:1، 29/4 dyn/cm به دست آمد.