اثربخشی درمان متمرکز بر دلبستگی(برنامه ارتباط) ویژه والدین، بر کاهش مشکلات درون سازی شده، برون سازی شده و بهبود نظم جویی هیجان دختران نوجوان

مقدمه: نوجوانی دوره ای است که فرد در تلاش برای حفظ استقلال از والدین و دستیابی به نظم جویی هیجان است. به همین خاطر تعارض و درگیری والدین و نوجوان در این دوره سنی تا حدی افزایش می یابد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان متمرکز بر دلبستگی ویژه والدین (برنامه ارتباط) بر کاهش مشکلات درون سازی شده و برون سازی شده و بهبود نظم جویی هیجان دختران نوجوان انجام شد. روش: این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد که در سال 92 انجام شده است. نمونه هدف شامل20 نفر بودند که از بین دختران 17-15 سال مراجعه کننده به فرهنگ سراهای شهر مشهد که بیشترین نمره را در زمینه مشکلات درون سازی شده و برون سازی شده کسب نمودند، انتخاب شدند. ارزیابی با استفاده از سیاهه رفتاری کودک (cbcl) و پرسشنامه نظم جویی هیجان گراس و جان (erq) انجام شد. مادران گروه آزمایش در 10 جلسه 5/1 ساعته گروه درمانی متمرکز بر دلبستگی شرکت نمودند؛ درحالیکه گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-18 و به کمک آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و به روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره تحلیل گردید. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نمایان ساخت که میانگین نمرات کلی مشکلات درون سازی شده، همچنین نمرات اضطراب و افسردگی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل به طور معناداری پایین بود (001/0p<). در ادامه بررسی ها مشخص شد که آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، نمرات مشکلات برون سازی شده، مشکلات سلوک و رفتار پرخاشگرانه کمتری را گزارش دادند (001/0p<). در مقیاس نظم جویی هیجان نیز، نوجوانان گروه آزمایش در استفاده از فرونشانی هیجانی، کاهش معناداری را گزارش نمودند. همچنین نوجوانان گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل در مقیاس ارزیابی مجدد، افزایش معناداری را نشان دادند (001/0p<). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان متمرکز بر دلبستگی در کاهش مشکلات درون سازی شده و برون سازی شده و بهبود نظم جویی هیجانی موثر می باشد. یافته های این پژوهش می تواند کاربردهای بالینی در پیگیری و درمان مشکلات درون سازی شده و برون سازی شده نوجوانان داشته باشد.