مدیریت سوخت نیروگاه های حرارتی در شرایط بحران با در نظرگرفتن محدودیت های شبکه برق

به مرور همراه با پیشرفت صنعت و نیاز روزافزون به یک انرژی امن، انرژی الکتریکی جایگاه ویژه ای در عرصه ی انرژهای دنیا پیدا کرده است. سوخت مصرفی همواره به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تولید برق مطرح بوده است. با گسترش سیستم های قدرت، وابستگی بیشتر آن به سیستم-های سوخت رسانی انکارناپذیر است، بطوریکه بحران و کمبود در این سیستم به طور مستقیم امنیت سیستم قدرت را تهدید می کند. در شرایط سخت زمستان همزمان با کاهش دما که افزایش تقاضای مصرف گاز از سوی مصرف کننده های غیر نیروگاهی را به همراه دارد، تأمین گاز مصرفی بسیاری از نیروگاه ها با محدودیت های جدی روبرو می شود. در این شرایط، معمولاً شبکه گاز قادر به تأمین گاز مصرفی تمام نیروگاه ها نیست. راهبُرد موثر برای جلوگیری از بحران در شبکه ی برق در این زمان استفاده از نیروگاه های چند سوخته می باشد. از این رو در این زمان برخی از نیروگاه های حرارتی با سوخت دوم خود که عمدتاً گازوئیل و یا مازوت می باشد، بهره برداری می شوند. به دلیل محدودیت-هایی که در ذخیره سازی سوخت دوم وجود دارد، اگر به هر علتی زمان استفاده از سوخت دوم طولانی شود نیروگاه ها با کمبود سوخت و خطر خاموشی مواجه خواهند شد. این شرایط بحرانی عملاً در برودت دی ماه سال 1386 در ایران به وجود آمد. آنچه که در این زمان اهمیت دارد، برنامه ریزی صحیح سوخت و مدیریت درست تولید می-باشد. در این پایان نامه به مدیریت و برنامه ریزی تأمین سوخت نیروگاه ها چند سوخته، با در نظر گرفتن محدودیت های شبکه ی برق و شبکه ی سوخت رسانی در شرایط بحران کمبود گاز پرداخته شده است، به طوری که به توان بدون به خطر انداختن امنیت دو شبکه، انرژی الکتریکی مورد نیاز مصرف کنندگان را با حداقل هزینه تأمین نمود.