مطالعه ظرفیت پاداکسایشی و ضد رادیکالی ترکیبات فنلی عصاره های اتانولی و متانولی آلو (prunus domestica l)در دو حالت تازه و خشک شده

رادیکال های آزاد منجربه ایجاد بیماری های زیادی در انسان می شوند. پاداکساینده ها با خنثی سازی رادیکال های آزاد باعث کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و سکته شده و از پیشرفت سرطانها جلوگیری می کنند. این پژوهش جهت ارزیابی ظرفیت پاداکسایشی و فعالیت ضدرادیکالی عصاره های اتانولی ومتانولی آلو (prunus domestica l.) در دو حالت تر و خشک شده انجام گرفت. فرایند استخراج و عصاره گیری نمونه ها توسط دو حلال اتانولی و متانولی به طور جداگانه صورت پذیرفت. در این مطالعه 10 پارامتر مختلف شامل محتوای فنولی کل، محتوای فلاونوئیدی کل، ظرفیت پاداکسایشی کل، قدرت احیا، سرعت شکستگی زنجیر رادیکال، میزان پراکسیداسیون چربی، درصد جاروب کنندگی رادیکالهایdpph، نیتریک اکسید، پراکسید هیدروژن وسوپراکسید مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss به روش آنالیز واریانس دوسویه (در سطح معنی داری 05/0>p) انجام شد. طبق نتایج بدست آمده عصاره متانولی آلوی خشک شده دارای بالاترین میزان محتوای فنولی کل(08/14±93/625 میلی گرم گالیک اسید بر 100گرم عصاره) و محتوای فلاونوئیدی کل (47/0±81/35 میلی گرم کوئرستین بر 100 گرم عصاره)بود. همچنین بالاترین میزان ظرفیت پاداکسایشی کل (58/0±64/16 میلی گرم آلفا توکوفرول بر گرم عصاره)، قدرت احیا (01/0±08/1 جذب در 700 نانومتر)، سرعت شکستگی زنجیر رادیکال (abs-3/min/mg32/8±35/33)، درصد جاروب کنندگی رادیکال های dpph (81/0±94/87) و نیتریک اکسید (67/1±45/82) مربوط به عصاره متانولی آلوی خشک شده بود. بیشترین میزان پراکسیداسیون چربی (25/16±15/253 میکروگرم مالون دی آلدهید بر گرم عصاره) در عصاره اتانولی نمونه تر مشاهده شد. بیشترین درصد مهار کنندگی در مورد رادیکال های پراکسید هیدروژن(62/1±97/52) و سوپراکسید (49/2±00/92) مربوط به عصاره متانولی نمونه تر بود. در بین تمام پارامترهای مورد سنجش، قوی ترین همبستگی میان محتوای فنولی کل ومحتوای فلاونوئیدی کل(954/0r2 =) بود که تفاوت معنی داری را در سطح آماری 01/0>p داشت. مضافا بررسی نتایج نشان داد که در فرایند استخراج و عصاره گیری، متانول موفق تر از اتانول عمل می کند. بنابراین میوه آلو در هر دو حالت خشک شده و تر، به عنوان یک منبع غنی از پاداکساینده های طبیعی است که حالت خشک شده آن نسبت به حالت تر دارای ظرفیت پاداکسایشی بالایی بوده و در جمع آوری رادیکالهای dpph و نیتریک اکسید موفق تر عمل می کند، از طرفی نمونه تردر جذب رادیکال های پراکسید هیدروژن وسوپراکسید نسبت به نمونه خشک شده از قدرت بیشتری برخوردار است. در نتیجه مداومت بر مصرف هر دو حالت خشک شده و تر، بهتر و موثرتر از مصرف هر یک از آنها به تنهایی است.