تأثیر منیزیم تبادلی بر ناپایداری خاکدانه ها و پراکنش رس

در مطالعه اثرات یون ها بر ساختمان خاک و بسیاری از روابط از جمله نسبت جذب سدیم، همواره کلسیم و منیزیم از لحاظ تاثیر بر بهبود و حفظ ساختمان خاک مشابه فرض می-شوند. تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر غلظت های مختلف منیزیم بر برخی شاخص های سنجش کیفیت خاک، انجام شده است. یک نمونه خاک لوم رسی برای آماده سازی به مدت 4 ماه تحت اثر تیمار غلظت های مختلف منیزیم (0، 1، 2، 3، 4 و 5 میلی مول بر لیتر) در 3 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی قرار گرفت. پس از این مدت میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (mwd) به روش کمپر و رزونا (1986)، پایداری مرطوب خاکدانه ها (was) و پراکنش رس (dc) به روش پوجوساک وکی (1990) و هدایت هیدرولیکی اشباع (ks) خاک به روش بار افتان اندازه گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان می دهد که بین میانگین تاثیر تیمارها بر شاخص پایداری خاکدانه ها، هدایت هیدرولیکی و پراکندگی رس اختلاف معنی داری (01/0>p) بین تیمارها وجود دارد. تا غلظت 3 میلی مول بر لیتر به دلیل جانشینی منیزیم به جای سدیم و کاهش اثرات آن، شاخص های پایداری خاکدانه ها و هدایت هیدرولیکی افزایش و پراکنش رس کاهش پیدا می کند، پس از این غلظت 3 میلی مول بر لیتر با افزایش نسبت منیزیم به کلسیم منیزیم جایگزین کلسیم شده و از آن جایی که به دلیل خصوصیات ویژه یونی هم چون شعاع هیدراته و انرژی هیدراته بیش تر توانایی کم تری از کلسیم در حفظ پایداری خاک از خود نشان می دهد باعث کاهش پایداری خاک می گردد