تحلیل و بررسی نظریه کنش ارتباطی هابرماس و دلالت های آن در تعلیم و تربیت

هدف از این پژوهش بررسی نظریه کنش ارتباطی هابرماس و دلالت های آن در هدف و روش تعلیم و تربیت می باشد. نوع پژوهش کیفی است و برای دست یابی به اهداف پژوهش از روش تحلیلی استفاده شده است. جامعه تحلیلی پژوهش اندیشه های هابرماس در زمینه نظریه کنش ارتباطی و همینطور اندیشه هایی که دیگران در باره نظریه کنش ارتباطی هابرماس به رشته تحریر در آورده اند، می باشد. برای پاسخ به سوالات پژوهشی از روش تحلیلی استفاده شده است روش تجزیه و تحلیل داده ها بدین گونه بود که ابتدا داده ها به طور مستمر دسته بندی، کدگزاری و نهایتا مورد تجزیه و تحلیل و تفسیر قرار گرفتند. یافته های حاصله حاکی از این است که نظریه کنش ارتباطی نظریه ای است که در آن کنشگران برای رسیدن به یک درک مشترک از طریق استدلال، وفاق و همکاری با همدیگر ارتباط متقابل برقرار می کنند. عناصر این نظریه عبارتند از: حقیقت، عقلانیت ارتباطی و کنش است. در نظریه کنش ارتباطی، حقیقت از نظر هابرماس عنصری بین ذهنی است که در کلام ظهور می یابد، نسبی و حاصل توافق بین اذهان است. عقلانیت ارتباطی نظامی ارتباطی است که در ان افکار آزادانه ارائه می شوند و در برابر انتقاد حق دفاع دارند. دیگر عنصر این نظریه، کنش است. کنش وسیله ای برای دستیابی به تفاهم ارتباطی است. دلالت های این نظریه در هدف تعلیم و تربیت "پرورش علائق رهایی بخشی" در یادگیرندگان است که بالاترین ارزش انسانی تلقی می شود. منظور از علائق رهایی بخش، نجات و آزاد کردن انسان از قید و بندها است که: خود دانایی (خود آگاهی)، رشد و آزادی را موجب می شود. بهترین روش دست یابی به این هدف در نطریه هابرماس روش تدریس انتقادی است. کلید واژه ها: نظریه کنش ارتباطی، تعلیم و تربیت، هدف، روش، هابرماس