وجوه و معانی روانشناسی در اندیشه نیچه با نظر به آرای یونگ

نیچه در عبارت معروفی در کتاب فراسوی خیر و شر روانشناسی را ملکه علوم می داند و به دنبال نشاندن روانشناسی به جایگاه اصلی خود در میان علوم است. همچنین می دانیم که نیچه پیوسته خود را روانشناس نامیده است. این روانشناس بودن نیچه به چه معناست؟ روانشناسی نیچه نوعی روانشناسی فیزولوژیک است که بر اساس تحلیل نیروها و تفسیر آنهاست. این نیروها با اینکه تمام نیروهای عالم را در بر می گیرند اما تفسیر علم فیزیک از آنها ناقص است و نمی تواند بیانگر آنها باشد. همچنین این نیروها بدون منشأ و اتم هستند ولی در عین حال به طرزی مکانیکی بر هم عمل می کنند. این را نیچه جمع دید افلاطونی و مکانیکی نامیده است. شناخت "من" و تفاوت آن با "خود" و سیر "من" به سوی "خود" و ایجاد رابطه ای مستحکم میان "من" و "خود" هدف کلی روانشناسی نیچه می باشد به این ترتیب که "من" تا آنجا که خود را تن نمی داند و از بدن جدا و بیگانه گشته است، ارتباط خویش را با "خود" که همان خرد بدن می باشد از دست داده است. لیکن این "من" و عالم خیال که توهم اراده آزاد دارد، به کلی نفی نمی شود. در اینجاست که نیچه با آرمان زاهدانه فاصله می گیرد. اما هر اراده آزادی نیز تأیید نمی شود. تنها آن اراده آزادی به راستی اراده آزاد است که "خواست قدرت" و "خواست بازگشت جاودان" همان را دارد.