ارائه روشی به منظور در نظرگیری اثرات مودهای بالا در سازه های بلند نامتقارن در پلان

طرح های معماری و تصمیماتی که موجب طراحی سازه می شود، نقش مهمی در عملکرد سازه ها در برابر زلزله ایفا میکند. این طرح ها میتواند باعث ایجاد سازه های نامتقارن گردند. آئین نامه های لرزه ای مختلف تعاریف متفاوتی از نامتقارنی در سازه ها ارائه داده اند. نامتقارنی در سازه منجر به ایجاد پیچش در سازه تحت اثر حرکت های زمین می شود و برای بررسی آنها، روش های تحلیل دینامیکی توصیه می شود. استفاده از روشهای تحلیل دینامیکی غیرخطی معمولا پیچیده و وقت گیر می باشند. بنابراین روشهای استاتیکی بار افزون به عنوان جایگزین معرفی شده اند. در روش های بارافزون متداول معمولا توزیع بارگذاری در ارتفاع به صورت تابعی برگرفته از مود اول در نظر گرفته میشود. این توزیع بار برای سازه های نامتقارن منجر به خطای قابل ملاحظه در تخمین پاسخ سازه در برابر بارهای ناشی از زلزله میگردد. برای افزودن دقت در روش بار افزون در مراجع مختلف سعی شده علاوه بر اثر مود اول اثرات مودهای مرتبه بالاتر را در پاسخ سازه لحاظ گردد. در این تحقیق سعی شده است روندی جدید جهت تحلیل بار افزون ارائه شود که از دقت کافی برای تحلیل بار افزون سازه های نامتقارن برخوردار باشد. به منظور بررسی میزان دقت روش بارافزون ارائه شده در برآورد نیازهای لرزه ای سازه هایی با نامتقارنی جرمی در پلان، علاوه بر روش های پیشنهادی ارائه شده در این پایان نامه، روش های بارافزون مودی (mpa) ، روش بارافزون مودی متوالی (cmp)، روش n2 توسعه یافته و تحلیل دینامیکی (nl-rha) مورد بررسی قرار گرفته و نتایج این روش ها مقایسه شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که روش تجمعی مودی و روش جذر مجموع مربعات مودی ارائه شده دربرآورد نیازهای لرزه ای سازه (جابجایی کف ها و جابجایی نسبی طبقات) از دقت مطلوبی برخوردار می باشد.