جانمایی بهینه حسگرها در مدل های سازه ای با استفاده از یک ملاک کارایی مناسب

پایش سلامت سازه ها یکی از مناسبترین روش ها برای اطمینان پیدا کردن از سلامت سازه می باشد و جانمایی مناسب حسگرها در سازه یکی از کلیدی ترین گامهای پایش سازه می باشد. مهمترین هدف از بکار بردن حسگر ها در ساختمان تعیین مشخصه های دینامیکی سازه و برآورد مشخصات مودهای سازه تحت اثر بارهای ارتعاشی محیطی می باشد. اما هزینه بالای استقرار سیستم های ثبت اطلاعات و حسگرها در یک ساختمان مانع از گستردگی استفاده از تعداد زیادی حسگر و ابزار های مورد نیاز آنها می شود. از این رو باید طبق ملاک کارامدی چیدمانی از حسگرها را پیدا کنیم که نه تنها مشکلات ذکر شده را برطرف کند بلکه بیشترین مقدار اطلاعات را جهت شناسایی پارامترهای سازه ای به گیرنده ها و سیستم های پردازشگر انتقال دهد. این پایان نامه به دنبال یافتن بهترین چیدمان حسگرها در یک مدل قاب دوبعدی 16 طبقه و یک مدل ساختمان سه بعدی 8 طبقه بتنی با 10% خروج از مرکزیت در راستای محور x ، تحت تاثیر یک نویز سفید می باشد. برای پیدا کردن مکان بهینه حسگرها از الگوریتم ژنتیک و تابع تناسب mac استفاده شده است و برای تعیین میزان اطلاعات از دست رفته (به علت کم بودن تعداد حسگرها) مشخصات مودال سازه از طریق روش peak picking بر اساس اطلاعات خروجی حسگرها بدست آمده و با مدل تحلیلی اجزاء محدودی مقایسه شدند، و نتایج حاصله نشان دهنده موثر بودن روش مورد استفاده می باشد