پراکندگی معکوس دوبعدی با استفاده از روش کیفی نمونه برداری خطی با در نظرگرفتن تاثیر پلاریزاسیون و تکنیک چند فرکانسی

مسئله پراکندگی معکوس،در حالت کلی شامل بازسازی جسم نا معلوم چه از لحاظ شکل و چه از لحاظ جنس است.تصویر برداری از اجسام مجهول،مکان یابی از جمله کاربردهایی است که با استفاده از میدان های پراکنده شده و معادلات ماکسول انجام می پذیرد.روش های حل پراکندگی معکوس شامل دو دسته کمی و کیفی است.روش های کمی که در آن اساس روش بر بهینه سازی و بهبود دادن جواب مسئله به سوی یک مقدار با کمترین خطاست، دارای دقت بیشتری نسبت به روش های کمی می باشد.از طرفی در آن یک سری فرآیندهای تکرار وجود دارد که باعث کمتر شدن سرعت محاسباتی می شود.اما روش های کیفی که موضوع بحث این پایان نامه می باشد،بعنوان یک مسئله معکوس در ریاضیات با معادلات مشتقات جزئی مطرح می شود.از مزیت های این روش نسبت به روش کمی آن است که سرعت بالاتری دارد و در عین حال به اطلاعات اولیه کمتری نیز نیاز دارد.با این وجود دقت کمتری نسبت به روش های کمی دارد.روش نمونه برداری خطی بعنوان یکی از روش های کیفی حل پراکندگی معکوس در الکترو مغناطیس،که در سالهای اخیر بشدت مورد توجه دانشمندانی که در حوزه میدان ها و امواج کار می کنند قرار گرفته است ،در این پروژه بررسی شده است.اساس آن بر پایه حل یک معادله انتگرالی خطی است که در آن دیگر نیازی به تقریب های ضعیف از جمله تقریب بورن یا بورن معوج شده نمی باشد.در این پروژه پس از بررسی و تحلیل خود روش نمونه برداری خطی از لحاظ ریاضی،از آن به عنوان ابزاری برای بازسازی شکل پراکنده ساز مجهول استفاده می کنیم.پارامتر های مختلف تاثیر گذار در کیفیت بازسازی اشکال،از جمله تعداد آنتنهای فرستنده گیرنده،فرکانس،عوامل خارجی از جمله نویز را بررسی می کنیم.در مهمترین قسمت کار به بررسی و مقایسه پلاریزاسیون موج تابشی در کیفیت بازسازی اجسام عایق و هادی می پردازیم،تکنیکی جدید را برای بهبود عملکرد بازسازی بر اساس فرکانس و پلاریزاسیون که محور اصلی بحث است ارائه می دهیم.همچنین از بعضی قابلیت های دیگر روش نمونه برداری خطی از جمله توانایی بازسازی چند پراکنده ساز در شرایط مناسب صحبت خواهیم کرد.