بررسی تطبیقی جمله سازی و انشای دانش آموزان شنوا و ناشنوای پایه ی پنجم دبستان از منظر تحلیل گفتمان

پژوهش حاضر به منظور تهیه ی پیکره ای از جمله سازی و انشای دانش آموزان شنوا و ناشنوا در پایه ی پنجم دبستان و توصیف و تحلیل زبان شناختی این پیکره در چارچوب دستور نقش گرای نظام مند هلیدی (2004) انجام پذیرفت. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و روش آن توصیفی _تحلیلی است. جامعه ی آماری، شامل کلیه ی دانش آموزان شنوا و ناشنوای پایه ی پنجم شهر تهران بود که از میان تمامی دانش آموزان واجد شرایط، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 40 دانش آموز پسر (20 دانش آموز شنوا و 20 دانش آموز ناشنوا) از مناطق 1، 3 و 6 آموزش و پرورش شهر تهران انتخاب شدند. گردآوری داده ها با ارائه ی آزمون انشا در قالب داستان مصور با سه موضوع گوناگون به آزمودنی ها صورت گرفت. در چارچوب دستور نقش گرا و در حوزه ی فرانقش متنی، 120 انشای جمع آوری شده شامل 1517 بند، مورد مطالعه قرار گرفت و در نهایت داده های حاصل با استفاده از آزمون t مستقل، تحلیل گردید. یافته ها بیان گر آن بود که به جز سه خطای املاییِ چسبیده نویسی، حذف یک نویسه و افزایش یک نویسه، در سایر موارد شامل انتخاب انواع آغازگر در ساخت های ساده و پیچیده، انواع خطاهای املایی، دستوری، معنایی و کاربرد عناصر انسجام دهنده، اختلاف معنی داری (در سطح اطمینان 95 درصدی) بین دو گروه دانش آموزان، به نفع دانش آموزان شنوا وجود دارد.