مدل سازی نفوذ یون کلر و تعیین زمان شروع خوردگی در سازه های rc در ناحیه خلیج فارس

شرایط محیطی خلیج فارس بخصوص سواحل آن نسبت به دیگر نقاط دنیا، بسیار خورنده است. میزان بالای کلراید در آب دریا، دما، رطوبت بالا و جزرومد از دلایل اصلی ایجاد خرابی در سازه های rc در منطقه خلیج فارس به شمار میروند و در این بین نقش کلراید مهم ترین است. این تحقیق با استفاده از نتایج مربوط به نمونه های بتنی قرارگرفته در محیط خلیج فارس، سعی دارد تا با ارائه مدل های ریاضی، نفوذ یون کلراید در بتن در سنین مختلف را پیش بینی نماید و در این راه از نرم افزار life365 استفاده می کند و پس از ارائه مدل ها، تاثیر 4 پارامتر نسبت آب به مواد سیمانی، درصد دوده سیلیس جایگزین، شرایط رویارویی و ضخامت پوشش (cover) بر طول عمر سازه را مورد ارزیابی قرار می دهد. نتایج مدل سازی نشان میدهد که کاهش ضریب انتشار با گذشت زمان در بتن های معمولی بیش از 4 برابر سریعتر از بتن های دوده سیلیسی صورت میگیرد و حضور دوده سیلیس ضریب انتشار بتن در سنین اولیه را تا 24 برابر کاهش میدهد. همچنین مدل سازی نشان می دهد که کاهش نسبت آب به مواد سیمانی از 0.5 به 0.3، نفوذپذیری بتن را 3.8 برابر کاهش می دهد. نتایج بررسی پارامترهای این تحقیق نشان میدهد که کاهش نسبت آب به مواد سیمانی از 0.5 به 0.3، 4.65 برابر، جایگزینی 15% دوده سیلیس، 9.49 برابر، افزایش ضخامت کاور از 2.5 cm به 10 cm، 19.33 برابر طول عمر سازه را افزایش میدهد. البته این نتایج تنها با تکیه بر امکانات موجود و نمونه گیری های انجام شده تعیین گردیده است و امکان صحت سنجی آن با استفاده از سازه های واقعی وجود ندارد. همچنین نتایج نشان می دهد که وضعیت خوردگی شرایط رویارویی مغروق و جزرومدی تقریبا یکسان و از شرایط رویارویی اتمسفر بسیار شدیدتر است و میتواند تا 91.9 درصد طول عمر سازه راکاهش دهد. این در حالیست که بر مبنای مشاهدات صورت گرفته انتظار می رفت تا شرایط رویارویی جزرومدی بسیار بحرانی تر از شرایط مغروق باشد.