مقایسه اثر تکنیک تدریس اعضای تیم با تکنیک کارایی تیم بر میزان پیشرفت درک مطلب مهارت خواندن زبان انگلیسی در بین دانش آموزان مقطع پیش دانشگاهی در ایران

یادگیری مشارکتی یکی ازحوزه های موثر و وسیع در حیطه های تئوری، تحقیق، و تمرین درآموزش است. بسیاری ازمتدهای آموزش خواندن در کلاسها استفاده شده است. روشهای معلم محوری که در سیستم آموزش سنتی رایج است، فراگیر فعال و تولید کننده ایجاد نمی کند زیرا دانش آموزصرفاً نقش پاسخ دهنده دارد و این منجر به زوال یادگیری زبان در فراگیران می شود.علاوه بر این؛ بیشتر زمان تدریس صرف صحبت کردن معلم می شود( جاکوبس،1998). معمولا در کلاسهای آموزشی دانش اموزان قوی وضعیف با هم هستند. دانش آموزان ضعیف بدلیل اینکه اعتمادبه نفس کمتری هنگام فراگیری زبان ازخود نشان می دهند، منزوی می شوند. درحالیکه؛ کارگروهی وهمکاری بین اعضای تیم این نقاط ضعف را دریادگیری زبان به قّّوت تبدیل میکند. فراگیران ضعیف ازهمکاری با فراگیران قوی سود میبرندوفراگیران قوی بخاطرنقشی که در کمک به هم تیمی خویش دارند،عزت نفس بالاتری کسب میکنند. این مطالعه تصمیم داردکه اثرات دوتکنیک یادگیری مشارکتی را برروی مهارت خواندن زبان انگلیسی بین تعداد 45دانش آموز درمقطع پیش دانشگاهی را بررسی کند. برای نیل به این هدف، در یک کلاس روش تدریس اعضای تیم و در کلاس دیگرروش کارایی تیم اجرا شد. دوره آموزشی هشت جلسه و هر جلسه نود دقیقه لحاظ شده است. ابزار استفاده شده کتاب زبان دوره پیش دانشگاهی بوده است. برای اینکه ارتباط بین میانگین نمرات ازمون پیش امتحان و پس امتحان مشخص شود از آزمون تی-تست استفاده گردید. نتایج آزمون آنوا نشان داده است که دانش اموزانی که با روش تدریس اعضای تیم، متون درسی انها تدریس شده است نسبت به روش کارایی تیم از پیشرفت بیشتری در مهارت خواندن و درک مطلب برخورداربوده اند. بر اساس نتایج، پیشنهاداتی در زمینه آموزش ریدینگ یا خواندن در محیط دبیرستان و پیش دانشگاهی ارائه شده است.