تاثیر تیمار گرمایی بر مقاومت زیستی و ترکیب بندی لیگنین صنوبر اوروامریکن (populous euroamericana) اشباع شده با نانو نقره

هدف اصلی این پژوهش بررسی درصد کاهش وزن و تغییرات ساختاری لیگنین چوب صنوبر اوروامریکن اشباع-شده با سوسپانسیون نانونقره بر اثر تیمار گرمایی و تخریب قارچی می باشد. اشباع نمونه ها با محلول ppm 400 نانونقره و تحت فشار 3 بار و مدت زمان 30 دقیقه در مخزن اشباع، به روش سلول تهی اصلاح شده (لوری) انجام شد. تیمار گرمایی نمونه های شاهد و اشباع شده با نانو نقره، در سه دامنه ی دمایی و زمانی 135 و 160 درجه ی سانتی گراد به مدت 24 ساعت و 185 درجه ی سانتی گراد به مدت 4 ساعت انجام شد. نمونه های آزمون بیولوژیکی طبق استاندارد en113 به مدت 16 هفته در معرض قارچ پوسیدگی سفید(trametes versicolor) قرار گرفتند. برای بررسی کمی ترکیبات سلولز، همی سلولز، لیگنین کلازون، مواد استخراجی و خاکستر چوب به ترتیب مطابق با شماره های ,t264om-88 t 204 cm-97 ,t222-om88 ,t249om-00 و 88om_222t از استاندارد tappi عمل شد. برای بررسی ساختاری لیگنین از روش دیوکسان اصلاح-شده استفاده شد. نتایج نشان داد که تیمار گرمایی و نانوگرمایی به کاهش وزن نمونه ها انحامید. با تیمار گرمایی، مقدار کربوهیدرات ها در چوب کاهش و مقدار لیگنین استخراج شده افزایش یافت که این تغییرات ارتباط مستقیمی با دمای تیمار گرمایی نشان داد. مقایسه ی کاهش دانسیته بین نمونه های گرمایی و نانوگرمایی اختلاف معناداری را نشان داد. گرادیان اثر تیمارگرمایی از سطح به عمق نمونه ها چشمگیر بوده که این اختلاف در نمونه های حاوی نانو کاهش معنی داری یافت. همچنین کاهش میزان پوسیدگی قارچی بر اثر تیمار گرمایی و نانوگرمایی در نمونه ها مشاهده گردید که با افزایش دمای تیمار گرمایی این اثر محسوس تر بود. تیمار نانو مقدار کاهش وزن ناشی از پوسیدگی قارچی را کاهش داد. بر اثر تیمار گرمایی میانگین وزن مولکولی نمونه ها افزایش نشان داد که با افزایش دمای تیمار میانگین وزن مولکولی نمونه ها نیز افزایش یافت. تخریب قارچی نمونه ها نیز منجر به افزایش میانگین وزن مولکولی لیگنین نمونه ها شد.کاهش گروه های هیدروکسیل فنلی و گروه های کربونیل در نمونه های تخریب قارچی شده از عمده اتفاقات در لیگنین های بررسی شده بود.