الگویی برای تعامل میان ارتباطات، تعارض و فرهنگ سازمانی و رابطه آن با عملکرد

تحقیقات زیادی در داخل و خارج از کشور در زمینه هماهنگی میان عناصر مختلف سازمانی و محیطی صورت گرفته اند که هدف آنها شناسایی بهترین مدل جهت کسب حداکثر هم افزایی بوده است، ولی در زمینه رفتار سازمانی کمبود چنین تحقیقی احساس گردید. به همین منظور برای ارایه الگویی برای تعامل میان ارتباطات، تعارض و فرهنگ سازمانی و رابطه آن با عملکرد، از تئوری نقاط مرجع راهبردی استفاده شد. سئوال اصلی تحقیق آن است که الگوی تعاملی مناسب میان ارتباطات، تعارض و فرهنگ سازمانی با عملکرد چیست؟ جامعه آماری تحقیق شامل پژوهشگران موسسات پژوهشی دارای موافقت قطعی وابسته به دستگاه های اجرایی بوده است. تحقیق حاضر با استفاده از روش ترکیبی (روش کمّی و کیفی) انجام شده است و پرسشنامه و مصاحبه، ابزارهای اصلی جمع آوری داده بوده اند. جهت شناسایی گونه های فرهنگ سازمانی از مدل و پرسشنامه کمرون و کویین (2006) استفاده شد. جهت شناسایی گونه های تعارض و ارتباطات سازمانی به ترتیب بر اساس مطالعات همر (2005) و ون رولر (2004)، پرسشنامه هایی طراحی گردید. همچنین به منظور جانمایی متغیرهای تحقیق بر اساس نقاط مرجع راهبردی نیز پرسشنامه دیگری طراحی گردید و در اختیار صاحبنظران قرار گرفت. یافته های تحقیق حاکی از آنند که میان ارتباطات، تعارض و فرهنگ سازمانی و عملکرد رابطه معنی داری وجود دارد که با نتایج تحقیقات قبلی همخوانی دارد. همچنین مشخص شد رابطه میان تعارض و عملکرد از نوع درجه دوم می باشد که مطابق با مبانی نظری و تحقیقات قبلی است. طبق یافته ها، میانگین نمره ارتباطات و فرهنگ سازمانی در سطوح عملکردی مختلف با هم برابر نیست و گونه ارتباطات و فرهنگ سازمانی موسسات پژوهشی دارای سطح عملکردی متوسط و ضعیف در یک گروه قرار دارد ولی میانگین گونه تعارض سازمانی در تمام سطح عملکردی یکسان است و از این نظر تفاوتی بین موسسات پژوهشی وجود ندارد. همچنین یافته ها نشان می دهند که بین هماهنگی و عملکرد موسسات پژوهشی رابطه معنی داری وجود دارد، به عبارت دیگر هرچه میزان هماهنگی افزایش می یابد، عملکرد نیز افزایش پیدا می کند.