بررسی و مقایسه نتایج حاصل از بازسازی منحنی های انعکاسی با دو روش سیمپلکس و تجزیه اجزای اصلی

در این رساله یکی از متداولترین روش های بهینه سازی با متد جستجوی مستقیم یعنی روش سیمپلکس در بازسازی منحنی های انعکاسی، جمع آوری گردیده است به کمک نرم افزار متلب محرکه های سه گانه نمونه ها در سامانه رنگی ciexyz در زیر منابع نوری مختلف (a،d65 و tl84) و مشاهده کننده استاندارد 1964 محاسبه و به عنوان مشاهدات در مسیله بهینه سازی به منظور بازسازی مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور بازسازی داده های انعکاسی ابتدا روش سیمپلکس کلاسیک بکار گرفته شده است. و با توجه به قابل قبول نبودن نتایج حاصله از بکارگیری آن اصلاحات متنوعی در این روش در نظر گرفته و اعمال شده است. ابتدا با توجه بهشکل منحنی های انعکاسی حاصله از بکارگیری روش سیمپلکس با استفاده از توابع حداقل سازی مختلف، بهینه سازی نتایج بازسازی با بکارگیری فیلترهای گوشی شکل و استفاده از یک تابع سینوسی صورت گرفته است به نحوی که دو مشکل اصلی روش سیمپلکس کلاسیک شامل هموا نبودن خروجی و عدم قرار گیری داده ها در حدفاصل صفر و یک به این طریق گردیده است. نتایج بکارگیری روش سیمپلکس کلاسیک و اصلاح شده با استفاده از توابع حداقل سازی مختلف با نتایج حاصل از بکارگیری روش تجزیه اجزای اصلی و روش شبه معکوس ماتریس بر روی مجموعه داده های ذکر شده مقایسه شده و مزایا و معایب هر روش مورد بحث قرار گرفته است. در مجموع اگر چه اعمال روش های اصلاحی موجب کارایی بسیار بیشتر روش سیمپلکس در بازسازی داده های انعکاسی گردیده و این روش بدون هیچ تردیدی نسبت به روش شبه معکوس برتری فاحشی دارد ولی منحنی های انعکاسی بازسازی شده با روش تجزیه اجزای اصلی از شباهت بیشتری به توابع انعکاسی اولیه برخوردارند. در هر حال عدم نیاز به استفاده از یک پایگاه داده در روش سیمپلکس از مزایای مهم این روش در مقایسه با روش تجزیه اجزای اصلی شمرده می شود.