رابطه ی انگیزش شغلی و سلامت روان با خودکارآمدی مدرسان زبان آموزشگاههای نواحی 1 و 2 شیراز

چکیده: هدف از این پژوهش تبیین رابطه ی انگیزش شغلی و سلامت روان با خودکار آمدی مدرسان زبان آموزشگاههای نواحی 1و2 شیراز بوده است.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است.جامعه آماری پژوهش مدرسان آموزشگاههای نواحی 1و2شیراز در سال تحصیلی 92-91بوده است .نمونه آماری در برگیرنده 108نفر از مدرسان بوده که به شیوه ی نمونه گیری تصادفی ساده از جامعه آماری پژوهش انتخاب شده اند.ابزار سنجش در این پژوهش شامل 3 پرسشنامه ی انگیزش شغلی حبیبی_ سلامت روان گلدبرگ (ghq)و خودکارآمدی شرر بوده است.برای اندازه گیری و تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.در سطح توصیفی میانگین_ انحراف معیار و در سطح استنباطی از آزمون معناداری ضریبب همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغییره استفاده شد که پس از تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار spss نتایج زیر بدست آمد:بین سلامت روان و انگیزش شغلی با خودکارآمدی رابطه معناداری وجود ندارد .بین ابعاد انگیزش شغلی با خودکارآمدی رابطه معنادار ی وجود دارد.سلامت روان و انگیزش شغلی به طور معناداری قادر به پیش بینی خودکارآمدی می باشد.ابعاد سلامت روان به طور معناداری قادر به پیش بینی خودکارآمدی می باشد.ابعاد انگیزش شغلی به طور معناداری قادر به پیش خودکارآمدی می باشد. واژگان کلیدی :خودکارآمدی-انگیزش شغلی –سلامت روان ?