مقایسه ی میزان و رابطه ی هیجان خواهی با خودتنظیمی در نوجوانان پسر بزهکار و عادی شهر مشهد

این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه میزان و رابطه ی هیجان خواهی با خود تنظیمی در نوجوانان پسر بزهکار و عادی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و پس رویدادی بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 80 نفر از نوجوانان پسر بزهکارساکن درکانون اصلاح و تربیت مشهد و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نیز 80 نفراز دانش آموزان عادی پسردبیرستان های مشهد انتخاب شدند و پرسشنامه خودتنظیمی srq و مقیاس هیجان خواهی a.s.s.i در بین آنها توزیع و تکمیل شد. آزمون t وابسته نشان داد که میزان هیجان خواهی بزهکاران بطور معناداری بیشترازگروه بهنجاراست. تحلیل واریانس چندمتغیری نیز نشان داد که نمرات خودتنظیمی نوجوانان بهنجاردر دو مولفه دریافت و برنامه ریزی بطورمعناداری بیشتراز نوجوانان بزهکاراست. جهت بررسی رابطه ی هیجان خواهی با خود تنظیمی دردو گروه از رگرسیون ساده استفاده شدکه نتایج نشان دهنده ی یک رابطه منفی و معنادار بین خود تنظیمی و هیجان خواهی در دو گروه بود. رگرسیون چندگانه نیز نشانگر آن بود که بین مولفه اجرا در گروه بزهکار و مولفه سنجش در گروه بهنجار و هیجان خواهی همبستگی منفی و معنادار وجود دارد. همچنین آزمون z نیز نشان داد بین میزان همبستگی خود تنظیمی و هیجان خواهی در دو گروه بزهکار و عادی تفاوت معناداری وجود ندارد.