ارزیابی، تحلیل و مقایسه کانون های اسکان عشایری استان های اصفهان و فارس با تأکید بر توسعه پایدار

چکیده دستیابی به توسعه واقعی در کشور، مستلزم توجه به تمامی عرصه ها می باشد. در این میان جامعه عشایری کشور به خاطر شرایط سخت زندگی، از جایگاه مهمی برخوردار می باشد و همین امر باعث شده تا ساماندهی جامعه عشایر مورد توجه قرار گیرد. از جمله مهمترین مباحث که ذهن بسیاری از برنامه ریزان را در حوزه ساماندهی به خود مشغول کرده، ایجاد شرایط یکجانشینی این جامعه می باشد. این سیاست از دوره رضاخان با نگرش سیاسی شروع و تا برنامه چهارم توسعه کشور (1388- 1384) با نگرش توسعه پایدار تداوم یافته است. هدف این رساله، ارزیابی و تحلیل کانون های اسکان عشایری در استان های اصفهان و فارس است و به این سوال می پردازد که کانون های شکل گرفته تا چه میزان توانسته اند منجر به بهبود وضعیت شاخص های توسعه شوند؟ روش تحقیق مورد استفاده توصیفی-. تحلیلی است و با توجه به گستردگی حجم جامعه آماری، از روش نمونه گیری استفاده گردید. که با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر در کانون های اسکان به عنوان نمونه بررسی و نتایج به جامعه آماری تعمیم داده شد. در این راستا با توجه به ابعاد و شاخص های توسعه، داده های مورد نیاز با استفاده از روش میدانی (پرسشنامه) جمع آوری شد و با استفاده از میانگین رتبه هر شاخص و آزمون های t.test ، همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان می دهدکه از نظر تعیین وضعیت شاخص های توسعه در کانون های اسکان عشایری، شاخص های اقتصادی و دسترسی اسکان از توفیق چندانی برخوردار نبوده است. به ویژه در زمینه اقتصادی وضعیت این عشایر بدتر شده و اشتغال پایدار خود را از دست داده و به مشاغل ناپایدار وابسته شده اند. میانگین بعد اقتصادی و دسترسی در وضعیت نامطلوب قرار دارد اما بعد اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی مطلوب هستند. همچنین در بین کانون های اسکان، به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه پایدار تفاوت وجود دارد کانون گل افشان برخوردارترین و کانون دشت لار محروم ترین کانون شناخته شد. بر اساس مدل رگرسیون چمد متغیره، بیشترین تاثیر مستقیم مربوط به شاخض اجتماعی و در اولویت بعدی شاخص های کالبدی و محیطی و در مراتب پایین تر شاخص های دسترسی و اقتصادی تاثیرات کمتری در توسعه کانون های اسکان داشته اند. یافته های حاصل از مدل swot نشان داد که راهبرد تنوع بخشی (st) بعنوان اولویت نخست و راهبرد تدافعی (wt) در اولویت بعدی کانون های اسکان قرار می گیرند. واژگان کلیدی: ارزیابی، توسعه، توسعه پایدار، کانون اسکان، عشایر