ارزیابی و شناسایی شاخص های عارضه یابی سازمانی با کمک روش تاپسیس فازی (مطالعه موردی شرکت کشت و صنعت روژین تاک)

عارضه یابی عبارت است از روش سیستماتیک و علمی برای شناسایی، طبقه بندی و ریشه یابی عارضه ها و اثرات سوء آن ها در کارکرد سازمان از طریق تعامل نگاه از بیرون با نگاه از درون و تهیه و تدوین برنامه های کاری برای رفع آن ها در سازمان. امروزه سازمان هایی که در بازارهای رقابتی فعالیت می کنند برای بقاء و رشد پایدار، ناگزیرند در راستای بهبود مستمر گام بردارند. از این رو سازمان ها باید همواره به مطالعه بازار و پیش بینی نیازهای آتی مشتریان بپردازند. در این پژوهش تلاش شده تا پس از مطالعه انواع رویکردها و فرآیندهای عارضه یابی و مدنظر قرار دادن ویژگی ها و نوع مسائل مطرح برای عموم شرکت های ایرانی، یک الگوی تلفیقی مناسب از مدل های موجود به عنوان فرآیند اجرایی عارضه یابی در شرکت منتخب تدوین شود. اگرچه تحقیقات زیادی در زمینه ادبیات ارزیابی عملکرد و عارضه یابی سازمانی با استفاده از مدل های متنوع صورت گرفته است، اما در این پژوهش سعی شده تا علاوه بر پرداختن به یک رویکرد جامع به منظور شناسایی و حل مشکلات موجود در سازمان، متدولوژی فازی را جهت شناسایی و رتبه بندی مهمترین شاخص های عارضه یابی ارائه دهد. در این پایان نامه که به عنوان یک مطالعه موردی در گروه تولیدی روژین تاک صورت گرفته، از یکی از تکنیک های تصمیم گیری چندشاخصه (madm) به نام تکنیک topsis جهت شناسایی و رتبه بندی شاخص ها، و رویکرد efqm به منظور شناسایی عارضه ها و ارائه راه کارها استفاده شده است. در پایان با استفاده از تجزیه و تحلیل های صورت گرفته، مهمترین شاخص های عارضه یابی و نیز مشکلات موجود در شرکت روژین تاک شناسایی و طی یک فرآیند نظر خواهی و کاربرد الگوریتم های نام برده راه کارهای دسته بندی شده ارائه شده است.