برساخت گفتمانی "مردم" در سیاست ایران در میان سالهای 1384-1388

در این تحقیق با تمرکز بر تئوری لاکلائو درباره ی پوپولیسم، چگونگی برساخت مردم در سیاست ایران در میان سال های 1384-1388 نشان داده شده است. از منظر لاکلائو "مردم" داده ای از پیش موجود نیست، بلکه از طریق گفتمان های پوپولیستی و با شکل گیری هم ارزی میان مطالباتی متحقق نشده و کشیدن مرزی آنتاگونیستی با گفتمانی دیگر در مقام یک دیگری یا دشمن ساخته می شود. به لحاظ روش شناختی با استفاده از رئوس کلی نظریه گفتمانِ لاکلائو و موفه و همچنین مقولات به کار گرفته شده در صورتبندی پوپولیسم نزد لاکلائو، برخی متونِ منتشر شده در انتخابات سال 1384 و در میان سال های گفته شده تحلیل شده است تا چگونگیِ صورت بندیِ گفتمان اصول گرایی احمدی نژاد به عنوان گفتمان پیروز این انتخابات، همچنین دگرگونی و تحول این گفتمان پس از روی کار آمدن دولت نهم نشان داده شود. در نتیجه ی این بررسی مشخص شد که گفتمان جدید اصول گراییِ پیروز در انتخابات ریاست جمهوری 1384 به عنوان یک گفتمان پوپولیستی، توانست مطالبات پاسخ داده نشده در فضای سیاسی موجود را با یکدیگر هم ارز کرده و با کشیدن مرز آنتاگونیستی در مقابل رقیب انتخاباتی اش، "مردمی" مختص به خود را بسازد. با تحول منطق درونی این گفتمان پس از تسلط بر دولت نهم، این گفتمان هر چه بیشتر از منطقِ پوپولیستیِ مفصل بندیِ مطالبات فاصله گرفت و بدل به سیاست جلب مشتری شد.