طراحی و تبیین الگویی با رویکرد اختیار جهت توضیح تغییرات در بازده سهام

در پژوهش حاضر رابطه میان متغیرهای نشان دهنده اختیارات سرمایه گذاری با بازده کل سهام عادی و بخشی از بازده سهام بررسی شده که مدل سه عاملی فاما و فرنچ آن را توضیح نداده است. با استفاده از داده های شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و برای دوره 19 ساله از 1371 تا 1389 مدل های رگرسیونی به صورت پانل (گروهی) و ادغامی آزمون شدند. نتایج نشان می دهد که نقش اختیار رشد در شرکت های با سودآوری بالا بیش از شرکت های با سودآوری پایین و متوسط است. همچنین متغیر نرخ تغییر در ارزش دفتری که انتظار می رفت ارتباط مثبت و معناداری با بازده سهام داشته باشد، بر خلاف انتظار ارتباط منفی را نشان داد و در اکثر سال های مورد بررسی نیز معنادار نبود. همچنین در آزمون مدل مبتنی بر بازده غیرعادی علامت و مقدار ضریب این متغیر با مدل مبتنی بر بازده عادی تفاوت چشمگیری داشت. نتایج تجربی این مطالعه درک پژوهش گران را از رابطه میان بازده سهام و متغیرهای بنیادی حسابداری افزایش می دهد. در مقایسه با مدل هایی که در ادبیات مالی طرح شده اند و عوامل متداول نشان دهنده ریسک را در برمی گیرند، مدل مبتنی بر اختیار نقش بهتری در توضیح مقطعی بازده سهام دارد. بدین معنا که جستجو برای اطلاعاتی درباره وی‍ژگی های بنیادی عملیات شرکت ها برای سرمایه گذاران به مراتب مفیدتر است. در دنیای سرمایه گذاری توجه روزافزونی به طراحی استراتژی های معامله گری می شود که متکی بر اطلاعات حسابداری می باشند. نتایج پژوهش تایید می کند که در کنار متغیر سود به قیمت، متغیرهای تغییر در سودآوری و تغییر در فرصت های رشد متغیرهای اصلی در توضیح بازده سهام هستند. همچنین نتایج این پژوهش نشان می دهد که رسیدن به "ارزش" با استفاده از اطلاعات حسابداری نیازمند استفاده از اطلاعاتی درباره محیطی است که شرکت در آن فعالیت می کند (یعنی پتانسیل رشد).