بررسی طرح و نقش زیورآلات ایران پیش از اسلام با تاکید بر دستبند و بازوبند

چکیده: زیوار آلات و جواهرات شخصی یکی از کشفیات و ابداعات بشر برای جواب به حس درونی و خودآرایی بوده و در نتیجه این حس که به تولید انواع مختلف زیورآلات انجامیده این هنر را جزو یکی از قدیمی ترین هنرهای تزیینی قرار داده است.با قدمت هفت هزار سال که از تولید و ساخت آن می گذرد-و هنوز هم ادامه دارد و پایان نیافته-رد آن را می توان از کهن ترین و قدیمی ترین مهدهای تمدن یعنی بین النهرین و مصر تا به امروز دنبال کرد..دورنمای زیورآلات شخصی دو نکته مهم را یادآور می شوند:اول خلاقیت ذهن و تصورات انسان و به کار بردن آن هنر دستی طلا و جواهرسازی و دوم ارزشمندی و مرغوبیت اشیاء ساخته شده به طوری که طی سالیان دراز بی عیب و نقص مانده و فرم و شکل ساخت اولیه ی خود را حفظ کرده اند.ارزش مواد تشکیل دهنده زیورآلات،بیشتر شامل طلا،نقره و یا برنز بنا به کثرت موارد اولیه در هنر ناحیه،مورد بررسی قرار گرفته است.در هر منطقه برای ساخت از آلیاژ به خصوصی استفاده می شده و ارائه فرم و شکل انواع متنوع زیورآلات ارتباط مستقیمی با عقاید و آداب و رسوم هرتمدن داشته است و عمدتا دربرگیرنده ی دستبند،بازوبند،گردنبند و سنجاق های متنوعی بوده که برای آرایش لباس یا مو مورد استفاده قرار می گرفته است. یکی از ابداعات فوق العاده در ساخت و طرح زیورآلات مربوط به سنجاق های برنزی است که در ناحیه لرستان حدود 700-1000 سال پیش از میلاد مسیح در این ناحیه ساخته می شده است. و در پایان این رساله چگونگی فرم و ساخت و استفاده از این زیور آلات که مقصود تاکید بر دستبند و بازوبند می باشد بررسی میشود .